Salme 119,12-14

 Velsigna er du, Herre!

          Lær meg dine forskrifter!
          
    13 Leppene mine reknar opp
          alle lovene frå din munn.
          
    14 Dine lovbod viser meg veg,
          dei gjev like stor glede som all rikdom.

Vers 12 er ei lovprising og ei bøn. 

At Herren er velsigna seier noko om hans guddommelege kvalitet. På tysk har dei oversett denne linja med "Lova vere Herren!" Det er sikkert like bra. Me lovar og prisar Herren fordi han er Gud og har denne kvaliteten som er så viktig for oss, og som me set så enormt stor pris på. Eit menneske som kjem i kontakt med det guddommelege vil ikkje ha noko anna når han/ho har smakt denne himmelske kjærleiken og reinleiken. 

Salmisten ber så om at Herren må læra han forskriftene sine. Ikkje det at salmisten ikkje kunne sitera lovboda, men det er ikkje det det handlar om. Her er det snakk om å forstå Guds ord med hjarta, setja pris på det, anerkjenna det og ha eit eigarforhold til det, som me seier i våre dagar. For å seia det slik: Også ein tjuv kan nok også lett kunna sitera "du skal ikkje stela", men han har ikkje noko eigarforhold til bodet. 

v.13. høyrest litt tamt ut på norsk. Både King James på engelsk og Lutherbibelen på tysk legg vekt på at salmisten forkynner Herrens forskrifter. På norsk får eg nærast ei kjensle av at han siterer dei for seg sjølv. Men på dei to andre språka er det snakk om offentleg forkynning. 

For Guds bod er ikkje berre til privat bruk, dei uttrykkjer Guds vilje og plan for alle menneske, og difor må dei som har fått boda og Guds ord  openberra for seg, offentleg forkynna dei rett og slett fordi dei gjeld for alle, og alle skal ein dag dømast etter desse lovene. Så mange kristne er tause, fleirtalet faktisk, og frårøvar sine medmenneske sjansen til å søkja frelse.  

v.14. Guds skrivne ord er ein enorm rikdom for den som kjenner Gud. Det å få lytta til Gud, og vita at det er han som talar, gjev ei enorm glede til alle som elskar han.

Men det er ei anna side ved dette også: Guds gode lover opp byggjer økonomien til folk og nasjonar der dei vert respekterte og etterlevde. I eit samfunn der folk er gudfryktige, ærlege, trufaste, edruelege, flittige, forsonlege og milde  blir godt å leva i for alle. Berre det at ektepar held saman, sparer samfunnet for store summar. Og er folk edruelege, blir det langt færre skadeverk og kriminalitet som må dekkast inn med offentlege midlar. Då kan skattetrykket også lettast monaleg, og det blir glede i alle leirar.