Salme 119,57

 Herren er min arvedel

  Tenk kor fantastisk det er å kunne sei ut at "Herren er min arvedel".  Vanlegvis arvar me pengar og ting. Men ikkje i kristendomen. Der arvar me Gud. Ikkje verst altså. Kan du tenkja deg ein flottare og større arv enn Gud sjølv? Hallo! Her me snakkar me om skaparen av himmel og jord, opphavet til alt som finst. Den evige Gud. Og Bibelen seier om Jesus Kristus, Guds Son, at han var Gud frå æva av, og at han  som var uendeleg rik, vart fattig, for at me ved hans fattigdom skulle bli rike. Det skjedde då han døydde for oss og stod opp att frå dei døde. Dette kallar me evangeliet om Jesus Kristus, Guds einborne Son, vår Herre. Kjære kristne venn! Du er Guds barn, og du har ein søkkrik Gud som alltid er hos deg. Han manglar ikkje ressursar når du treng hans hjelp. Han grip inn med makt når du kallar på han. Det er ein del av din arv. 

Dei som arvar er barn, eller dei som er tilgodesett i eit testamente. Og tenk: Begge deler er sant for oss kristne. Me er Guds barn ved trua på Jesus Kristus, og det har me fått svart på kvitt i Guds ord der det står at KVAR DEN som trur på han ikkje skal gå fortapt, men ha evig liv. Evangeliet i i Det nye testamentet er, ja, som ordet seier, rett og slett eit testamente, og samstundes er det det ordet som har fødd oss på nytt. Ved å ta imot Guds ord, har me fått Guds åndelege DNA (eller skal me seia DHA, Den Heilage Ande), del i guddommeleg natur, og i tillegg er me adopterte av Gud som barn og arvingar til hans evige rike. Når kristne tenkjer på arven, går tankane gjerne mot himmelen. Og himmelen er vår arv, men utan Jesus er det ingen himmel.  Ingen som helst. Det er Han som er vår arvedel. Fantastisk. 

Salme 119,51-54

 Dei frekke håner meg grovt,

          men eg har ikkje bøygd av frå di lov.
          
    52 Eg kjem i hug dine lover frå gammal tid,
           Herre, då finn eg trøyst.
          
    53 Eg blir gripen av harme over dei lovlause,
          dei som går bort frå di lov.
          
    54 Dine forskrifter er mine songar
          kvar eg enn held til.

I dag, som før, vil alltid dei som hevdar Guds ords sanning bli håna grovt. Ja, no kanskje meir enn nokon gong i og med at me har fått sosiale medier der folk kan få fritt utløp for alt dei har av motstand mot Gud inni seg. Men dei kan jo ikkje så godt retta sinnet sitt mot Gud, for han trur dei gjerne ikkje på. Då endar det med at det går ut over Herrens tenarar. 

Det er tøft når det skjer, og det er lett å gje etter for presset og bøya av. Men salmisten hadde ikkje det. Han sto fast og veik ikkje ein tomme bort frå Guds lov eller forkynninga av denne lova. 

Når det stormar og brusar rundt oss, er det viktig å ha rett fokus. Ikkje på alt spetakkel, men på Guds ord. Det er av gammal dato, men likevel alltid nytt. Gud trøystar oss rikeleg gjennom Bibelens mektige ord. 

Salmisten blir sinna på dei lovlause. Han hissar seg opp på dei. Kvifor det? Fordi lovlause folk hevdar at det Gud seier er rett, er feil og vise versa. Dei snur alt på hovudet for folk, og dei forkynner med iver den nye læra si. Dette frustrerar salmisten, og han reagerer med harme, slik som Jesus då han dreiv pengevekslarane ut av templet. 

Å gå bort frå Herrens lov er einsbetydande med å gå bort frå Herren sjølv. Det vil eg gjerne poengtera i denne tida me lever i i dag når folk trur dei kan ha eit anna høve til Gud enn det dei har til hans ord, Bibelen. 

Salmisten er ein songar. Alltid og over alt syng han. Han set melodiar til Guds ord, og fyller dagen sin med song om og til Gud. 

Her er me som lever i dag privilegerte. Overalt kan me finna lovsongar til Gud som me kan fylla liva våre og lufta rundt oss med. Syng for Herren! Det er ditt fremste livskall, og ingenting hjelper deg å veksa som kristen som lovsongen til Gud. Songen aukar den kontaktflata du har med Gud, og jo meir du praktiserer, jo nærare kjem du Gud, og jo meir mirakuløst vil du koma til å leva. 

Salme 119,49-50

 ז Kom i hug ditt ord til din tenar.

          Gjennom det har du gjeve meg von.
          
    50 Det er mi trøyst i nauda
          at ditt ord gjev meg liv.

Salmisten har fått personlege ord frå Gud. Gjennom dei har han fått von. Lovnaden har ikkje gått i oppfylling enno, men salmisten veit at det skal skje. Når Gud talar til oss veldig personleg, som han stundom gjer, så er det så sterkt at det blir lett å tru på det. 

Sjølv har eg opplevd det ved fem høver. Ein gong, etter at kona og eg hadde mista vårt første barn, det var ein dødfødsel, synte han meg eit stort slektstre som skulle veksa fram frå vårt ekteskap. Det var til stor trøyst for oss begge, og det har skjedd. 

Men før det talte han så tydeleg til meg om den medynk han har for barnet i mors liv. Den opplevinga har vore med og forma mitt engasjement mot fri abort. Å drepa små foster er å kriga mot Gud. 

I 1998, under fotball-VM i Frankrike, sa han til meg nokre dagar før kampen mellom Noreg og Brasil i Marseilles  at Noreg skulle vinna. Det var eit utenkjeleg utfall for alle.  Men Gud synte meg dette for å bevisa sin eksistens for ein av kollegane mine. Han trudde ikkje på Gud, og då eg fortalde han om kva som skulle skje i denne kampen, sa han: Ja, dersom DET skjer, skal eg tru på alt du seier. Og på mirakuløst vis  vann  Noreg 2-1 etter lenge å ha lege under med 0-1. På forsida av Dagbladet dagen etterpå stod det med lysande bokstavar: MIRAKELKAMPEN! Og det var det. 

Så talte han ein gong til meg om ei kristen vekking som eg skal få sjå utfalda seg, og ein annan gong om ei lækjedomsrørsle som kjem.

Desse orda er enno ikkje oppfylte, men dei fyller meg med von om at det skal skje. Eg veit at det skal skje. 

Kanskje har han også gjeve deg også eit heilt personleg ord om noko godt som skal skje? Eg vil gjerne oppmuntra deg: Hald fast på ordet frå Guds munn. Det vil skje som Gud har sagt deg. 

Salmisten var i naud. Nokre meiner at kristne ikkje skal trenga å erfara naud. Men det er sjølvsagt berre tullesnakk. Kristne erfarer ulike naudssituasjonar som alle andre, og i tillegg kjem den motstand me får fordi me er kristne, og særleg dersom me tydeleg hevdar Guds sanningar om kva som er rett og galt når det gjeld kjønn og samliv, eller dersom me er tydelege på at livet har to utgangar, himmelen for dei som trur på Jesus og helvete for alle andre.  Det er i dag utoleleg for mange å forhalda seg til slik tale, og kristne som står på Bibelen i desse spørsmåla kan oppleva å bli stengt ute frå arbeidsmarknaden. Det er alltid ein pris å betala for å følgja Jesus og Bibelen. Likevel: Våre trussøsken i mange andre land betalar langt meir for sin truskap mot Kristus enn det me i vårt land risikerer. 

Mitt i all di naud skal du søka tilflukt i Guds ord. Der finn du trøyst, liv og livsmot. Guds ord er eit levande ord som skaper tru og liv, og som bevarer deg i trua kvar einaste dag.

Salme 119,47-48

  47 Eg frydar meg over dine bod,

          dei som eg elskar.
          
    48 Eg lyfter hendene mot boda dine, som eg elskar,
          og grundar på dine forskrifter.

Korleis kan ein mann fryda seg over Guds bod? Korleis kan ein mann elska Guds lover? Det er lett å svara på. Når du elskar Gud, vil du naturlegvis elska lovene hans, for lovene hans reflekterer hans innerste vesen, og det er jo Guds vesen du har lært å elska, ikkje sant? Jesus seier i Johannes 15,10: " Held de boda mine, er de i min kjærleik, slik eg har halde boda til Far min og er i hans kjærleik." 

I dag er det mange som seier at dei elskar Gud, men kjenner seg fri til å sjå bort frå lovene hans, særleg i samlivsspørsmål. Dei seier gjerne at Gud er kjærleik, og at han av den grunn velsignar alle typar kjærleik, då i meininga seksuelle uttrykksformer mellom vaksne baserte på samtykke og truskap. Men dette er ei av dei store løgnene i kyrkja i dag, løgner som forfører menneska bort frå Gud og inn i eit evig mørke under Guds dom, og Jesus er overlag streng i domen over dei som seier at det Gud forbyr er tillateleg. Det var betre for dei om dei aldri hadde blitt fødde. 

Alle som har Den heilage ande, elskar Gud og hans lover, ja dei frydar seg over dei fordi lovene hans er gode, dei skisserer for oss korleis eit liv i kjærleik ser ut, dei vernar oss mot djevelens øydeleggande gjerningar, og hjelper oss ut av ein snevert, nytingssjukt og sjølvoppteke liv. Dei løftar oss opp slik at me ser våre medmenneske med djup sympati, og gjev oss eit djupt ønskje om å bety noko for dei. 

Når salmisten skriv at han lyfter hendene mot Herrens bod, er det Herren sjølv han rekker dei mot. For Herren er i sitt ord, og han er eitt med sitt ord, ja, i den grad av Jesus i Johannes 1 blir kalla Guds ord. 

Til slutt. Les Bibelen, lær nokre bibelvers utanåt, siter dei for deg sjølv i ny og ne. Då er du blitt ein grundar, og grundarar blir sterke i Gud. Dei ber mykje frukt som andre kan næra seg av les me i Salme 1. 

Salme 119,46

 46 Eg vil tala for kongar om dine lovbod,

          og eg skal ikkje bli til skamme.

Dette verset dreg opp svimlande perspektiv for ein kristen. Når eg les det tenkjer eg på profetane i Det gamle testamentet. Dei fekk ofte ord frå Herren til kongar og andre mektige menn, og då var det berre å gå og banka på døra og overbringa bodskapen om han var søt eller sur. 

I Det nye testamentet tenkjer eg på døyparen Johannes som gjekk til Herodes og kritisert han for å ha gifta seg med kona til broren sin. Slik braut han det 6.bodet; Du skal ikkje bryta ekteskapet. Det kom til å kosta Johannes livet. 

Å bringa ord frå Herren til menn med makt kan vera ein risikabel sport. 

Kongar, regjeringar og parlament må vita at dei står under Gud, og at han vil døma dei etter sine lover. Det vil gå dei godt om dei held seg til Gud, og då blir dei til velsigning. Ignorerer dei han og lovene hans, blir dei til sorg for alle.

Difor må Guds lover fokynnast for dei, og denne salmisten ville gjerne ta på seg den oppgåva. Han tenkte sikkert: Kongane er strategiske folk å nå med Guds ord. 

Men dei treng også å høyra evangeliet. Mektige er også syndarar som treng frelse. Dei er like viktige for Gud som du og meg. Korleis kjem me oss inn på ei slik misjonsmark?

Jesus sa til disiplane sine i Matteus 10,18-20:  "Og for mi skuld skal de førast fram for landshovdingar og kongar og vitna for dei og for heidningane. 19 Men når dei arresterer dykk, så ver ikkje urolege for korleis de skal ordleggja dykk, eller kva de skal seia. Det de skal seia, skal de få i same stunda. 20 For det er ikkje de som talar; det er Anden til Far dykkar som talar gjennom dykk."

Dette er eit perspektiv på forfølging som ikkje er nemneverdig omtalt. Men Jesus seier faktisk  at poenget med å tillata folk å forfølga kristne er å få forkynt evangeliet for dei mektige som elles er isolerte frå Guds ord. Og det fine er at han lover at Anden skal gje dei ord når dei blir konfronterte med "brotsverka" sine. Og dette er ei erfaring som mange av verdas kristne kan vitna om. Gud er trufast. Han let dei ikkje bli til skamme, dvs bli ståande som taparar. Sjølv om dei må gje liva sine for Kristus, er dei vinnarar.