Salme 119,57

 Herren er min arvedel

  Tenk kor fantastisk det er å kunne sei ut at "Herren er min arvedel".  Vanlegvis arvar me pengar og ting. Men ikkje i kristendomen. Der arvar me Gud. Ikkje verst altså. Kan du tenkja deg ein flottare og større arv enn Gud sjølv? Hallo! Her me snakkar me om skaparen av himmel og jord, opphavet til alt som finst. Den evige Gud. Og Bibelen seier om Jesus Kristus, Guds Son, at han var Gud frå æva av, og at han  som var uendeleg rik, vart fattig, for at me ved hans fattigdom skulle bli rike. Det skjedde då han døydde for oss og stod opp att frå dei døde. Dette kallar me evangeliet om Jesus Kristus, Guds einborne Son, vår Herre. Kjære kristne venn! Du er Guds barn, og du har ein søkkrik Gud som alltid er hos deg. Han manglar ikkje ressursar når du treng hans hjelp. Han grip inn med makt når du kallar på han. Det er ein del av din arv. 

Dei som arvar er barn, eller dei som er tilgodesett i eit testamente. Og tenk: Begge deler er sant for oss kristne. Me er Guds barn ved trua på Jesus Kristus, og det har me fått svart på kvitt i Guds ord der det står at KVAR DEN som trur på han ikkje skal gå fortapt, men ha evig liv. Evangeliet i i Det nye testamentet er, ja, som ordet seier, rett og slett eit testamente, og samstundes er det det ordet som har fødd oss på nytt. Ved å ta imot Guds ord, har me fått Guds åndelege DNA (eller skal me seia DHA, Den Heilage Ande), del i guddommeleg natur, og i tillegg er me adopterte av Gud som barn og arvingar til hans evige rike. Når kristne tenkjer på arven, går tankane gjerne mot himmelen. Og himmelen er vår arv, men utan Jesus er det ingen himmel.  Ingen som helst. Det er Han som er vår arvedel. Fantastisk. 

Salme 37,1-6

 א Bli ikkje sint på valdsmenn,
          misunn ikkje dei som gjer urett!
         
     2 Som graset visnar dei fort,
          som grøne groen tørkar dei ut.
         
     3 ב Set di lit til Herren og gjer det gode.
          Bu i landet og ta vare på truskap!
         
     4 Ha di lyst og glede i Herren,
          så gjev han deg alt ditt hjarte bed om!
         
     5 ג Legg din veg i Herrens hand!
          Set di lit til han, så grip han inn.
        
     6 Han lèt di rettferd stiga opp som lyset,
          din rett som høglys dag.

Salme 37 er ei visdomssalme. Ho er atrostisk. 

v.1-2 Det er lett å bli sint på valdsmenn og misunna folk som vert rike på urett. Men det er ingen grunn til det. Dei har kutta av sambandet til Gud, han som er livskjelda, og difor vil dei visna og forkoma.  

Vers 3 er omsett noko ulikt. Første linje er grei. Det summerer opp kva det vil seia å vera "kristen": Det er å stola på Herren og gjera godt mot andre. 
Linje nr 2 er ulik. King James seier: Bu i landet og nær deg sjølv på Guds truskap. Lutherbibelen (tysk) seier: Bu i landet og nær deg sjølv på ærleg vis. 
Den siste versjonen står som ei motsetning til det å næra seg på urett vis (vers 1), og difor landar eg på den forståinga her.

Vers 4  er ein juvel. Når me gleder oss i Gud, får me det som hjarta vårt ønskjer. Dette er godt nytt for alle som ber. Når me finn fram til Guds glede, opnar det for Guds gåver inn i liva våre. Gud elskar å velsigna dei glade. Dette verset blir slik sett ein sterk medisin mot det religiøse gravalvoret. 

Vers 5 er blitt kalla "den kristnes normaltemperatur". Det handlar om tillitsfullt å overgje seg med hud og hår til Gud, stola på hans makt og omsorg. Då vil me erfara at han grip inn, "gjer vel" (Luther) mot oss og "fører ting gjennom" (king James). 

Vers 6: Rettferd betyr både hjelp og redning. Bodskapen er: Når Gud grip inn, får me den hjelp me treng. Like sikkert som dagslyset kjem etter natta, kjem Guds hjelp til den som gleder seg i Gud og stolar på han. 

Ser me verset i lys av NT, kan me sjå på verset som a) ei skildring av Jesu oppstode. Då Jesus sto opp, steig vår rettferd (vår frelse) opp som ljoset, og evangeliet om han er sola i våre liv, ho skin kontinuerleg som veg høgljos dag.

Verset kan også anvendast om ein kristnes personlege erfaring. Mange strevar lenge med å få til kristenlivet sitt utan å lukkast. Men når ein "ser" betydninga av Jesus, hans død og oppstode, blir det soloppgang i hjarta. Ein kjenner seg så utruleg elska, og ein får ein heilt ny innsikt i kva det vil seia å vera rettferdiggjort av nåde utan å ha fortent det eller gjort seg verdig til det.



 

Salme 22,28-32

 Vers 28 innheld ein herleg lovnad for alle som forkynner evangeliet: Heile jorda skal minnast det som hende med Jesus, venda om til han og tilbe han. Visjonen om ei verdsvid vekking er sentral mange stader i Bibelen. Det er ingen grunn til pessimisme med tanke på framtida for Guds rike og hans kyrkje, og når me ser på verdssituasjonen, har aldri Guds rike gått fram som no. Dette skulle setja mot i alle som ber for folkeslaga, og som lever for å realisera misjonsbefalinga.

Vers 29 leverer grunngjevinga: Kongeveldet høyrer Herren til og han herskar over folka. Jesus sa: "Eg har fått all makt i himmel og på jord, gå difor ut.." Der evangeliet blir proklamert, vil Jesus gjera si makt gjeldande. Det reiser seg mektig motstand, men ingen motstand kan stoppa Gud. Hans kyrkje opplever tilbakeslag, men hovudtendensen er klår: Det går på fram.

v.30 opnar perspektivet enno meir: Alle mektige skal bøya seg. Dei med makt er dei hardaste nøttene, ofte. Men også desse skal bli fanga av stormen og tvinga i kne framfor himmelens Gud. "Alle som stig ned i støvet" er alle dødelege. Verset vert avslutta med ei personleg vedkjenning: "Men eg lever for han!" Det burde alle menneske seia, for det er det me er skapte, fødde og kalla til.

v.31-32:  Kyrkja er Messias` ætt. Ho skal tena Herren og fortelja om han til komande slekter. Ho skal aldri døy, aldri bli borte, men leva og løfta opp den levande Kristus for alle generasjonar, og kunngjera gjennom historia at Herren har synt si rettferd ved å døma han som var uskuldig til døden og frikjenna og gje evig liv til alle skuldige.