Salme 119,47-48

  47 Eg frydar meg over dine bod,

          dei som eg elskar.
          
    48 Eg lyfter hendene mot boda dine, som eg elskar,
          og grundar på dine forskrifter.

Korleis kan ein mann fryda seg over Guds bod? Korleis kan ein mann elska Guds lover? Det er lett å svara på. Når du elskar Gud, vil du naturlegvis elska lovene hans, for lovene hans reflekterer hans innerste vesen, og det er jo Guds vesen du har lært å elska, ikkje sant? Jesus seier i Johannes 15,10: " Held de boda mine, er de i min kjærleik, slik eg har halde boda til Far min og er i hans kjærleik." 

I dag er det mange som seier at dei elskar Gud, men kjenner seg fri til å sjå bort frå lovene hans, særleg i samlivsspørsmål. Dei seier gjerne at Gud er kjærleik, og at han av den grunn velsignar alle typar kjærleik, då i meininga seksuelle uttrykksformer mellom vaksne baserte på samtykke og truskap. Men dette er ei av dei store løgnene i kyrkja i dag, løgner som forfører menneska bort frå Gud og inn i eit evig mørke under Guds dom, og Jesus er overlag streng i domen over dei som seier at det Gud forbyr er tillateleg. Det var betre for dei om dei aldri hadde blitt fødde. 

Alle som har Den heilage ande, elskar Gud og hans lover, ja dei frydar seg over dei fordi lovene hans er gode, dei skisserer for oss korleis eit liv i kjærleik ser ut, dei vernar oss mot djevelens øydeleggande gjerningar, og hjelper oss ut av ein snevert, nytingssjukt og sjølvoppteke liv. Dei løftar oss opp slik at me ser våre medmenneske med djup sympati, og gjev oss eit djupt ønskje om å bety noko for dei. 

Når salmisten skriv at han lyfter hendene mot Herrens bod, er det Herren sjølv han rekker dei mot. For Herren er i sitt ord, og han er eitt med sitt ord, ja, i den grad av Jesus i Johannes 1 blir kalla Guds ord. 

Til slutt. Les Bibelen, lær nokre bibelvers utanåt, siter dei for deg sjølv i ny og ne. Då er du blitt ein grundar, og grundarar blir sterke i Gud. Dei ber mykje frukt som andre kan næra seg av les me i Salme 1. 

Salme 89,1-2

Ein læresalme av esrahitten Etan.
          
     2 Eg vil alltid syngja om Herrens miskunn,
          frå slekt til slekt skal min munn gjera din truskap kjend.

Denne salma er den siste i den tredje samlinga. Ho er titulert som ei læresalme av esrahitten Etan, dei einaste salma han har skrive. Ho er svært lang, heile 53 vers, og er inndelt slik: v.1-18 som handlar om Herren som konge, v.19-37 som handlar om Herrens pakt med David og v.38-52 er ein klagesong. Vers 53 er ei velsigning som avrundar salma og denne tredje salmesamlinga. 

v.2.  Salmisten vil alltid syngja om Herrens miskunn, og med munnen sin gjera Guds truskap kjend.  Det interessante her er at dette vil han gjera frå slekt til slekt, og det fortel oss at han i denne salma representerer Guds kyrkje og ikkje seg sjølv. For han vil ikkje vara i slekt etter slekt.  Men Guds kyrkje vil leva og syngja Herrens pris gjennom alle slekter. Og akkurat dette er kallet kyrkja har fått: Å lova, prisa og æra han, og gjera Herren og hans truskap kjent for alle menneske over heile jorda. Ja, dei som er kyrkja er dei som gjer akkurat dette. 

Frans av Assisi blir ofte feilaktig sitert på at han vil at me skal forkynna evangeliet med gode gjerningar, og med ord om det er naudsynt. 

Men dette er ikkje bibelsk. Ingen kan bli frelst ved å sjå kristne gjera gode gjerningar. I beste fall kan dei ved å sjå kristne som gjer godt bli opne for Gud. Men skal dei læra seg å kjenna Gud, må hans ord forkynnast, for trua kjem av forkynninga. Paulus skriv i Rom 10,17: "Så kjem trua av forkynninga, og forkynninga ved Kristi ord." 

Guds miskunn og Guds truskap finn me hos Jesus Kristus, og berre hos han. Mange, mange forventar at Gud skal syna miskunna og fiksa opp i problema deira. Men dei vil ikkje gå til Jesus med liva sine og overgje seg til han. Men utanfor samfunnet med han, er det ingen miskunn for oss menneske, berre rettferdig dom.  For Jesus er det nye templet, han er Guds lam som bar bort verdas synd. Og det at Gud gav oss Jesus, syner at han er trufast mot løftene sine i GT om at det ein dag skulle det koma ein mann som skulle ta bort verdas synd og forsona heile slekta med Gud. Slik miskunna han seg over oss i Jesus Kristus, og dette er det Guds barn elskar å synga og fortelja om frå slekt til slekt  Det ligg dei i blod. 

Salme 37,1-6

 א Bli ikkje sint på valdsmenn,
          misunn ikkje dei som gjer urett!
         
     2 Som graset visnar dei fort,
          som grøne groen tørkar dei ut.
         
     3 ב Set di lit til Herren og gjer det gode.
          Bu i landet og ta vare på truskap!
         
     4 Ha di lyst og glede i Herren,
          så gjev han deg alt ditt hjarte bed om!
         
     5 ג Legg din veg i Herrens hand!
          Set di lit til han, så grip han inn.
        
     6 Han lèt di rettferd stiga opp som lyset,
          din rett som høglys dag.

Salme 37 er ei visdomssalme. Ho er atrostisk. 

v.1-2 Det er lett å bli sint på valdsmenn og misunna folk som vert rike på urett. Men det er ingen grunn til det. Dei har kutta av sambandet til Gud, han som er livskjelda, og difor vil dei visna og forkoma.  

Vers 3 er omsett noko ulikt. Første linje er grei. Det summerer opp kva det vil seia å vera "kristen": Det er å stola på Herren og gjera godt mot andre. 
Linje nr 2 er ulik. King James seier: Bu i landet og nær deg sjølv på Guds truskap. Lutherbibelen (tysk) seier: Bu i landet og nær deg sjølv på ærleg vis. 
Den siste versjonen står som ei motsetning til det å næra seg på urett vis (vers 1), og difor landar eg på den forståinga her.

Vers 4  er ein juvel. Når me gleder oss i Gud, får me det som hjarta vårt ønskjer. Dette er godt nytt for alle som ber. Når me finn fram til Guds glede, opnar det for Guds gåver inn i liva våre. Gud elskar å velsigna dei glade. Dette verset blir slik sett ein sterk medisin mot det religiøse gravalvoret. 

Vers 5 er blitt kalla "den kristnes normaltemperatur". Det handlar om tillitsfullt å overgje seg med hud og hår til Gud, stola på hans makt og omsorg. Då vil me erfara at han grip inn, "gjer vel" (Luther) mot oss og "fører ting gjennom" (king James). 

Vers 6: Rettferd betyr både hjelp og redning. Bodskapen er: Når Gud grip inn, får me den hjelp me treng. Like sikkert som dagslyset kjem etter natta, kjem Guds hjelp til den som gleder seg i Gud og stolar på han. 

Ser me verset i lys av NT, kan me sjå på verset som a) ei skildring av Jesu oppstode. Då Jesus sto opp, steig vår rettferd (vår frelse) opp som ljoset, og evangeliet om han er sola i våre liv, ho skin kontinuerleg som veg høgljos dag.

Verset kan også anvendast om ein kristnes personlege erfaring. Mange strevar lenge med å få til kristenlivet sitt utan å lukkast. Men når ein "ser" betydninga av Jesus, hans død og oppstode, blir det soloppgang i hjarta. Ein kjenner seg så utruleg elska, og ein får ein heilt ny innsikt i kva det vil seia å vera rettferdiggjort av nåde utan å ha fortent det eller gjort seg verdig til det.