Til korleiaren. Av David. Ein salme.
Eg lovsyng deg, Gud, tei ikkje!
2 For lovlause og svikefulle opnar sin munn mot meg.
Dei talar til meg med løgn på tunga,
3 omringar meg med hatefulle ord
og strider mot meg utan grunn.
4 Elskar eg, svarar dei med klagemål.
Likevel bed eg.
5 Dei gjev meg vondt for godt,
hat for kjærleik.
Denne salma er full av dramatikk og vonde kjensler. David klagar over alle som hatar han sjølv om han elskar dei, og vers 1-5 skisserer han situasjonen. Sjølve salma er ei bøn om at Gud skal reisa seg, heva røysta si og offentleggjera meininga si for Davids fiendar.
Desse menneska omtalar han som "lovlause" og "svikefull", folk som talar "løgn".
At nokre menneske er lovlause betyr at dei ikkje anerkjenner Guds lov og lære. David elska Guds lov og lære, og han fremja denne i skrift og tale, og han ønskte at Guds ord skulle liggja til grunn for vala han tok i livet, og sjølv om syndefallet hans var digert, prøvde han aldri å endra reglane, i staden tok han Guds dom innover seg og gjorde bot. Dei lovlause og svikefulle derimot endrar og liberaliserer reglane når dei finn ut at Guds grenser blir for snevre, og dei prøver å få folk til å tru at Gud også har endra meining og innstilling både til det eine og det andre, særleg det som handlar om samliv. Når dei så møter predikantar som hevdar at Guds lover er evige og uforanderlege, reagerer dei med indignasjon og hat.
Men David hadde Kristi sinn. Han elska fiendane sine, og fekk seg ikkje til å hata dei hatefulle.
Slik er det med alle som lever av og for Kristi kjærleik. Dei får seg ikkje til å hata. Men sidan dei også elskar Gud, kan dei ikkje tilpassa seg folkeviljen. Dei vert ståande med Gud midt i konflikten, og kan bli ganske medherja. Men dei må tola det, for Jesus sa ein gong at ein læresvein ikkje er større enn herren sin, og kan ikkje venta seg å bli betre handsama enn han.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar