Du, Gud Herre,
gjer slik med meg for ditt namn skuld.Di miskunn er god, berg meg!
22 For eg er hjelpelaus og fattig,
hjartet mitt er såra.
23 Eg kverv som skuggane når dei blir lange mot kveld;
eg blir rist av som ei grashoppe.
24 Knea sviktar fordi eg fastar,
eg blir mager, det er ikkje feitt på kroppen.
25 Eg har vorte til spott,
dei rister på hovudet når dei ser meg.
26 Hjelp meg, Herre, min Gud,
frels meg i di miskunn
27 så dei forstår at det kjem frå di hand,
at du har gjort dette, Herre!
28 Dei forbannar, men du velsignar.
Dei reiser seg, men blir til skamme.
Din tenar skal gleda seg.
29 Lat dei som klagar meg, kle seg i vanære
og sveipa seg i skam som i ei kappe!
30 Eg vil prisa Herren med høg røyst,
midt blant dei mange vil eg lovsyngja han.
31 For han står ved den fattiges høgre side
og hjelper han mot dei som dømmer.
I vers 21 ber David om at Gud skal berga han for sitt namn skuld. Det er ei audmjuk bøn, akkurat ei slik bøn som må me alle må be for å få den hjelpa som me treng.
Vidare fortel han i dei neste versa at han er veldig svak, fattig og hjelpelaus, delvis som eit resultat av faste. Han er som ei grashoppe som lett blir rista av eit grasstrå, og han ber om frelse og utfriing, ikkje minst forat fiendane hans skal forstå at han har Gud med seg i livet (v.27).
v.28. Ein kristen leiar får gjerne uvener når han forkynner Guds vilje, og blir lett bannstøytt av andre. Men Gud som han representerer, han velsignar, så då får det stå til, ja, meir enn det, han skal gleda seg.
I vers 29 ber han om at det er dei som fører klagemål mot han som skal bli sitjande att med skam og vanære.
I vers 30 lovar David å lovsyngja Herren offentleg med høg røyst. Dette gjer han i takksemd for at Gud har stått med han mot alle som ville dømma han.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar