Salme 98,4-9

 Rop av glede for Herren, all jorda!

          Bryt ut i jubel, syng og spel!
          
     5 Syng for Herren og spel på lyre,
          spel på lyre, lat songen tona,
          
     6 spel på trompetar, lat hornet klinga,
          rop av glede for kongens andlet,
          for Herren!
          
     7 Havet og alt som fyller det, skal brusa,
          jorda og dei som bur der.
          
     8 Elvane skal klappa i hender
          og fjella jubla i kor
          
     9 for Herrens andlet.
          For han kjem og skaper rett på jorda.
          Han skal dømma verda med rettferd
          og folka med rett.

I v.4 oppfordrar salmisten alle verdas folk å lova Herren, og det med glede. Ekte lovsong kan jo berre koma frå folk som har teke imot Guds frelse i Jesus Kristus, "den store gleda", som engelen forkynte for gjetarane julenatt, ei glede som ikkje berre er for Israel, men for alle verdas folk. 

Og englekoret på Betlehemsmarkene jubla over denne frelsa og gav Gud ære, og me vil jubla saman med dei og ropa: "Ære vere Gud i det høgste, fred på jorda og mellom menneske som Gud har glede i!" 

Og kven er desse menneska? Det er alle dei som har teke imot Jesus i hjarto sine, dei som ikkje kan leva utan Han.  

Så tek me fram instrumenta våre, og let oss fanga inn av den enorme gleda som strøymer fram og tilbake framfor Guds kongstol. For der er det berre glede. 

I v.7-8 flyttar me ut i naturen. Havet med sine bølgjer, store djup og merkelege skapningar, elvane med fossar og stryk og fjella med sine mektige formasjonar og alt som elles lever på jorda er eit enormt vitnemål om Skaparen, kor stor og mektig han er, kor god og kreativ han er og om kva han er god for i liva våre. For ein Gud me har!!

v.9 Og ein dag kjem han attende til jorda for å dømma alle menneske med rettferd. Akkurat no lever me i nådens tid då Gud er heilt oppslukt av å bringa frelse til alle menneske. Det er for så vidt også ein måte å skapa rett på, for det skjer noko veldig rett når eit menneske overgjev livet sitt til Gud. For Gud har rett på oss alle, vitterleg, både fordi han har skapt oss og fordi han har frelst oss. Og den dagen han kjem for å dømma verda, blir det akkurat ut frå om me har gjeve han det han har rett på, eller om me har levd som våre eigne gudar. Her handlar det om evig liv eller evig fortaping.