Tenarane dine elskar steinane i Sion,
dei lid med henne som ligg i grus.16 Folkeslag skal frykta Herrens namn,
alle kongane på jorda din herlegdom.
17 For Herren vil byggja opp att Sion
og syna seg i sin herlegdom.
Herrens tenarar elskar steinane i Sion, dvs dei elskar kyrkja og sine kristne søsken. Dei er sanne fellesskapsfolk. Peter skriv i sitt første brev kap 2 at kyrkja er eit Herrens tempel bygd opp av levande steinar, og Peter sjølv fekk namnet sitt hos Jesus, og namnet hans tyder jo nettopp "fjell".
Kyrkja er ingen fysisk bygning. Det er eit fellesskap av mennesker som trur på Jesus og elskar Gud og kvarandre, eit tempel av levande steinar, ikkje harde, kalde og daude steinar.
Det hender nok at kyrkjene av ulike grunnar havarerer og blir liggjande i grus. Eit slikt samanbrot kan botna i tre forhold: 1) kraftig forfølging 2) synd, 3) vrang lære. Djevelen er både ei brølande løve og ein lur rev. Når han grusar Sion, lid Herrens tenarar, og gråtande ber dei til Gud for henne som ligg i grus.
Alle som tener Jesus elskar sine kristne søsken og søkjer fellesskap med dei og fungerer i eit samarbeid med dei. Solistkarrierar er eit totalt framand fenomen i Bibelen. Den som i tenesta ikkje ønskjer å fungera ut frå ein kyrkjelyd skal ein vera varsam med å gje tillit.
I vers 16 møter me enno ein gong denne vidunderlege visjonen om at evangeliet ein gong skal prega heile verda, at folkeslaga skal, saman med leiarane sine, læra seg å elska, frykta og stola på Herrens namn og bøya seg for hans autoritet. Kor eg elskar denne misjonsvisjonen, for ein ressurs denne representerer for oss som brenn for at simpelthen alle skal bli frelst og læra seg å kjenna sanninga.
Kvifor skjer dette? Vers 17 gjev svar: Herren attreiser Sion! Og her handlar det om Jerusalem. Ein dag skal Jesus openberra seg i denne byen på ein slik måte at heile Israel skal bli frelst, og dette vil bli eit paradigmeskifte i misjonshistoria, skriv Paulus i Romarbrevet 11. Det vil løysa ut ei mektig åndeleg vekkjing i alle nasjonar, og dei vil bli fylte av tru og guddommeleg liv.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar