Salme 101,5-8

 Den som baktalar sin neste, vil eg gjera ende på.

          Stolte auge og eit hovmodig hjarte kan eg ikkje tola.
          
     6 Auga mine ser til dei trufaste i landet, dei får bu hos meg.
          Den som går den fullkomne vegen, skal tena meg.
          
     7 Den som fer med svik, får ikkje bu i mitt hus.
          Den som talar løgn, kan ikkje bli ståande for mine auge.
          
     8 Kvar morgon gjer eg ende på dei urettferdige i landet.
          Alle som gjer urett, ryddar eg ut av Herrens by.

v.5. Kongen vil gjera ende på den som baktalar nesten sin. Kongar har tradisjonelt vore ganske eineveldige, maktfordelingsprinsippet kom først på 1700-talet. Lovgjevande, utøvande og dømmande makt var i kongens hender. 

Baktale er ei alvorleg synd. Me tenkjer ikkje på det som så alvorleg. Men Gud tenkjer annleis. Djevelen er den store baktalaren, og alle som baktalar andre er hans tenarar. Og då forstår me dimensjonane med denne synda. Baktale er vondskap, og kan gjera ufatteleg stor skade. 

Stolte augo og hovmodige tankar er i same kategori. Det skriv seg frå djevelen det også. I Bibelen vert han omtala som ein tronpretendent, ein som hadde altfor høge tankar om seg sjølv, og ville opphøgja seg til gud, og innta Guds plass i tilværet, og då tenkjer eg særleg på Sonen sin plass i guddommen. Og fordi han hadde dette begjæret, vart han utstøtt frå himmelen og kasta ned på jorda der han vasar rundt dag og natt for å myrda, stela og øydeleggja. Det avgjerande viktige for oss er at me ikkje melder oss på laget hans, men at me er på lag med Jesus som kom for å gje liv, og det i overflod.