Salme 34,1-6

Av David, då han bar seg som galen hos Abimelek, så han vart jaga bort og gjekk sin veg.
         
     2 א Eg vil velsigna Herren til alle tider,
          alltid lovsyngja han med min munn.
         
     3 ב Eg er stolt over Herren,
          lat dei hjelpelause høyra det og vera glade.
         
     4 ג Pris Herren saman med meg,
          lat oss æra hans namn!
         
     5 ד Eg søkte Herren, og han svara meg,
          frå alt som skremde, berga han meg.
         
     6 ה Vend blikket mot han og strål av glede,
          så skal de aldri raudna av skam!

Salme 34 er ei tillitssalme med atrostisk oppbygging.

v.2: Salma  startar med lovprisning.  David  vil lovprisa "til alle tider", uansett korleis tidene ser ut. På den tida salma vart til var David på flukt både frå Saul og Abimelek. Tidene var vonde. Likevel prisar han Herren, og vil halda fram med det. 

v.3:  Han er stolt over Gud. Det indikerer eit nær relasjon. Truande som lever langt frå Gud i hjarto sine, har lett for å skamma seg over trua si, og over seg sjølv. Men David levde nær til Gud og var ikkje flau. Kristne som lever slik, gjev styrke og glede til dei som er svake og vaklar i trua. 

v.4 er ei dirkete oppfordring frå David  til dei hjelpelause (i vers 2) om  å prisa Herren saman med han. Det vil styrka også dei og gjera dei stolte over den Herre dei tilhøyrer og tener.

v.5 gjev oss bakteppet: David hadde opplevd herleg bønesvar då han var i stor naud og redsla hadde teke overhand. Då kom Gud til han og berga han. Slike bønesvar styrker trua og livet. 

v.6 er ei oppfordring om å venda blikket mot Herren og halda det godt festa der. Då vil all flauheit og skamkjensle bli borte.