Salme 32,1-4

Sæl er den som får sine brot tilgjevne
          og sine synder tildekte!
        
     2 Sælt er det mennesket
          som Herren ikkje tilreknar skuld,
          som i si ånd er utan svik.
        
     3 Så lenge eg tagde, tærtest beina i kroppen bort
          medan eg stønna heile dagen.
        
     4 For dag og natt
          låg di hand tungt på meg.
          Mi livssaft svann
          som i heten om sommaren. 

v.1: Sæl = lukkeleg, eller kanskje me skal seia "lukkelege omstende". Det er ein objektiv tilstand heva over kjenslelivet. Ei gravid kvinne er lukkeleg over sin tilstand sjølv om ho er kvalm. 
Folk som er tilgjevne er i lukkelege omstende uansett korleis livet elles ser ut fordi dei er Guds barn. 

v.2 Å vera kristen er ikkje å vera syndfri, men å vera eit menneske som ikkje vert tilrekna sine synder av Gud. Gud ser rett og slett bort frå syndene til alle som trur på Jesus. Så enkelt er det.
Den som får oppleva den usvikelege Gud slik,  blir sjølv utan svik mot Gud og menneske i si ånd. Det går ei sterk påverknad frå Gud til alle som linkar seg opp til han.

v.3. David hadde minst èin periode i livet då han sat pinn fast i synd og ikkje ville innrømma flausane sine. Det gjorde han ikkje godt. Han mista kontakten med Gud, og sjela hans visna vekk. Det vart mykje stønning. Dette er ein allmenn erfaring. Når det ligg noko mellom oss og dei me er glade i, forsimplast samlivet, og me har ikkje lenger nokon glede av det, tvert om, og ting blir ikkje betre før me innrømmer feila våre og får ordna opp. Slik er det også i vårt høve til Gud. Så lenge me lever i ting som ikkje samsvarar med Guds gode vilje og plan for oss, blir ein vond spenning mellom oss og han, og kommunikasjonen stoppar opp inntil me har bøygd oss for han og sanna syndene våre.