Salme 32,5

 5 Då sanna eg mi synd for deg,
          og mi skuld dekte eg ikkje over.
          Eg sa: «Eg vil sanna
          mine brot for Herren.»
          Og du tok bort mi syndeskuld. 

Då David vart avslørt av profeten Natan, sanna han synda si, og Herren la eit dekke over henne. 
Når me prøver å gøyma syndene våre, ligg dei opne for Gud. 
Når me avdekkar dei, dekkar Gud dei til. Dette er himmelens logikk.

Det er ikkje sjølvsagt at dei som vert avslørte innrømmer feila sine. Mange nektar. Andre bortforklarer. Men det fører ikkje til fridom. Skal me bli fri for syndene våre, må me innrømma dei for Gud med rette namn. Då lettar børa. Så lenge me lyg for oss sjølve, Gud og vår neste, kviler Guds hand tungt på oss og gudslivet dunstar bort. Først vert vitaliteten, gleda, den kristne iveren og energien borte. Så døyr me innvendig. Det skjer når Anden forlet oss. Det er ein tragedie. Det visste David. Difor bad han i Salme 51: "Ta ikkje din Heilage ande frå meg!" 

Anden trivest berre der sanninga råder. Han er Sanningsanden, og difor bur han berre hos ærlege menneske som let Bibelen definera sanning og løgn.