Salme 31,21-25

   21 Hos deg finn dei vern
          mot overgrep frå menneske.
          Du gøymer dei i di hytte
          for tunger som kjem med klagemål.
         
    22 Velsigna er Herren som gjer under!
          Han viste meg miskunn i ein kringsett by.
         
    23 Eg sa i min angst:
          «Eg er støytt bort frå dine auge.»
          Men du høyrde mi bøn
          då eg ropa til deg.
         
    24 Elsk Herren, alle hans trugne!
           Herren vernar dei trufaste,
          men den hovmodige gjev han att i fullt mål.
         
    25 Ver modige og sterke,
          alle de som ventar på Herren!

v.21 er høgaktuelt for kristne som opplever forfølging av ulike slag. Midt oppi all turbulens har dei ein plass hos Gud der ingenting vondt kan nå dei, ein plass dei kan kjenna seg trygge midt i alt som trugar eksistensen deira. Det ser ut til at det er den truande som har problema, men i røynda er det forfølgjarane som er ille ute. Dei strir mot Gud, og det er med dei som med Saulus då Jesus sa til han utanfor Damaskus: "Det blir hardt for deg å kjempa mot brodden." Det er tøft å slost mot Gud.

v. 22 Gud er saman med sine midt i den kringsette byen og gjer under, og David lovar Herren sjølv om byen framleis er beleira. Det er alltid rett og godt å velsigna og lova Herren, uansett kva problem me måtte sitja med begge beina i. 

v. 23. Likevel er det eit anna perspektiv her også. David hadde faktisk tenkt tanken om at Gud hadde gjeve han sparken. Slike tankar vekker mange bønerop i den truande, og David opplevde at Herren høyrde og kom til han og forvissa han om venskap. Det at ein kristen opplever problemer av ulike slag betyr ikkje at han er forstøytt. Tvert om. Heller at Far i himmelen har ein positiv agenda med han. Det er snakk om forming av leire. Det gjer vondt, men resultatet vert vakkert dersom me i slike tider møter smerten på rett måte, dvs i tillit til Gud. Det har også denne skribenten erfart.

v.24. Herren er så inderleg god, og han fortener å bli elska. Korleis elskar me Gud? Ved å halda hans bod, seier Jesus i Johannes 14,15. Kva bod er dette: Primært kjærleiksbodet. Ingen kan elska Gud som me ikkje ser og samstundes hata våre medmenneske som me kan sjå. Alle andre bod i Bibelen er praktiske uttrykk for kjærleiksbodet. Me kan uttrykka dette slik: Me elskar Gud ved å elska hans bilete i vår neste. Det ligg noko enormt stort i dette som løftar menneske opp for oss til der me høyrer heime. Når me begynner å leita etter Gud i vår neste, vil du oppdaga store ting om Gud som me ikkje har oppdaga før. 

Herren vernar dei trugne. Kven er dei trugne: Dei som elskar Gud, hans ord og sin neste. Dei hovmodige er dei som plasserer seg sjølve øvst og som opplever at Gud og alle andre eksisterer for deira skuld, og lever deretter. Dei får att i fullt mål. Dei stiller seg utanfor Guds nåde og må 100% stå til ansvar for sine feilslegne liv sjølv. Dei trugne er dekka av Guds nåde. 

v. 25. Å venta på Herren er eit sterkt aspekt ved det å tru på han. Tru handlar i stor grad om å venta. Me ventar på at Jesus skal koma att. Me ventar på at han skal svara på bønene våre, at familien vår skal bli frelst, at nokon skal bli lækte, at det skal koma åndeleg vekking og meir til. Me er som Abraham I Romerbrevet 4 les me om han: Mot håp trudde han med håp, og han vart sterk i trua då han tenkte på Guds lovnad. Han venta på Isak inntil latterkrampen tok omgjevnadane. Han var 100 år og Sara 90.  Men det var Abraham som sto att med triumf. Isak (som merkeleg nok betyr "latter") kom, og Guds truskap vart synleg for alle. Moralen er: Trua vert styrkt ved Guds ord.