Salme 31,18-20

18 Herre, lat meg ikkje bli til skamme,
          for eg ropar til deg.
       
          Lat dei urettferdige stå med skam
          og gå stille til dødsriket!
         
    19 Lat lygande lepper tagna,
          dei som talar frekt mot den rettferdige
          med hovmod og forakt.
         
    20 Kor stor di miskunn er,
          som du har spart til dei som fryktar deg!
          Rett framfor menneske har du vist di miskunn
          mot dei som søkjer tilflukt hos deg.

v. 18: "Å bli til skamme" er lida nederlag, gå på tap. Ingen ønskjer det. Me vil helst at ting skal lukkast for oss og gå bra.  Det er naturleg. Salmisten har det vanskeleg, og er redd for at alt skal gå gale for han. Han har dårlege odds. Berre Gud kan hjelpa. Difor ropar og ber han. 

v. 19 skildrar problemet: det er nokon som lyg på han, hovmodige og urettferdige folk som snakkar frekt om han. Han ber om at det skal vera dei skal bli ståande med skam, og at det er dei som skal gå stille til dødsriket, den ulukka dei elles ønskjer over andre. Me kan ikkje akkurat seia at han vil dei noko godt. 

v.20: Gud sparer si miskunn til dei som fryktar han, dvs dei som søkjer tilflukt hos Gud. Ingen andre plassar er vel gudsfrykt definert betre enn her.