Salme 76

Dette er enno ei salme av Asaf.
Har framstår Gud i sitt velde, som ein mektig krigar alle må frykta, som ein som nedkjempar fiendane sine med sitt mektige ord slik at dei må bøya seg for han.

v.2. At Gud er kjent i Israel betyr at det er dei som kjenner Gud som er Israel. Jesus stadfester i Joh 17,1-3 at det evige livet nettopp er å kjenna Gud.
For dei som kjenner Gud er hans namn stort. Det ligg i sakas natur. Kjenner du Gud, elskar du han, og elskar du han, elskar du namnet hans, slik som du elskar namnet til alle du elskar.

v.3 lokaliserer Guds nærvær til Salem, som er ei kortform av Jerusalem. Sion er tempelberget. I den nye pakts tid er Gud nær der to eller tre er samla i hans namn.

v.4. Å føra krig mot Gud ligg djupt i alle menneske. Me ser det meir i vår tid enn nokon gong. Men Gud avvæpnar dei som vender seg mot han.

v.5-7. Då ser dei at Gud er strålande herleg, og mektigare enn dei evige fjell. Dei som legg ned sin motstand mot Gud, eller som blir nedkjempa av Gud og kapitulerer, får sjå Gud som SIN Gud.

v.8-10. Klassisk vekking skjer når fortapte syndarar vert råka av Guds vreide i sjela. Då veit dei at dei ikkje kan stå seg for Guds åsyn, at dei vil bli dømde til evig død om dei ikkje vender om og begynner å gå saman med Gud på hans veegar, dvs sannar syndene sine og begynner å følgja Gud og hans gode lover.

Klassisk vekking skjer som eit resultat av at Gud frå himmelen, frå sin stilling som den høgaste autoritet i universet, forkynner sin dom over menneska. Då vert alle stille. Paulus skirv i Romarbrevet at "kva munn blir lukka, og heile verda står skuldig innfor Gud."

Hensikten med dette finn me i vers 10b: Herren vil "frelsa alle hjelpelause på jord".  Skal eit menneske bli frelst, må det først bli så hjelpelaus at det let seg frelsa. Det er Guds lov som bringer eit menneske i frelsbar tilstand.

v.11. Då endar menneske sin harme med høgtid. Barnet har skrike og kjempa seg ut og finn roen i fars armar.

v.12 er ei oppfordring til dei frelste om å vigsla liv og eigedom til tenesta for Gud. Det er både rett og heilt naturleg for eit frelst menneske å gje raust til Guds rikes arbeid. Ja, alt ein kristen har, er Guds.

v.13 fortel at kongar og fyrstar er like mykje ei målgruppe for Guds dømmande og frelsande ord som noko anna gruppe. Ja, dei er ei særleg målgruppe fordi det dei bestemmer berører så mange. Difor er det kyrkja si plikt til seint og tidleg forkynna Guds ord for samfunnstoppane.

Salme 37,12-17

12 ז Den urettferdige legg vonde planar mot den rettferdige
          og skjer tenner mot han.
         
    13 Herren ler av han,
          for han ser at hans dag skal koma.
         
    14 ח Dei lovlause dreg sverdet og spenner bogen.
          Dei vil fella den hjelpelause og fattige,
          slakta ned den som går på rett veg.
         
    15 Sverdet skal råka deira eige hjarte,
          og bogane skal brytast sund.
         
    16 ט Det vesle den rettferdige eig,
          er betre enn den store rikdomen til dei urettferdige.
         
    17 For armane på dei urettferdige skal brytast,
          men Herren held oppe dei rettferdige.

v. 12: Grunnen til at dette skjer, må jo vera at "den rettferdige", den som går med Gud og hevdar  Guds ords autoritet,  gjer seg gjeldande  i samfunnet på ein måte som er uønska for den som ikkje går med Gud og fornektar Guds ords autoritet. Frimodige kristne vekker sterke reaksjonar i Guds fiendar som ergrar seg grøne og skjer tenner av irritasjon mot dei, og heilt automatisk legg dei planar om å stoppa dei på eit vis.

v.13: Herren berre ler av motstandarane sine. Dei er støv, men forstår det ikkje sjølv. Dagane deira blir få. Snart er det ute med dei. Å kjempa mot Gud er heilt fåfengt. Ein maur kan ikkje stoppa eit tog.

v.14 Likevel går dei lovlause til kamp mot den hjelpelause og fattige. Å vera "lovlaus" er, som eg vel har vore borti tidlegare, å forkasta og å  kjempa mot Guds lov. Det er interessant at "dei som går på rett veg" også vert beskrivne som "hjelpelause og fattige."  Korleis skal me forstå dette? Vel, i mange samfunn er det slik at det er umogeleg å bli rik utan å vera korrupt. Dei som lever rett, kan ikkje driva med snusk, og blir dermed mellom "dei fattige". Dernest er det slik i mange land at kristne ikkje har tilgang til dei mest lukerative yrkene. Dei vert haldne utanfor av religiøse grunnar. I Pakistan er dette svært tydeleg. Likeeins i India der dei kristne i hovudsak er å finna innafor dei kastelause, dei såkalla dalitane. Desse blir fattige fordi dei alltid er undertrykte av resten av befolkninga. 

v.15 repeterer ein kjent tanke frå tidlegare salmer: dei vonde vil bli råka av sin eigen vondskap. Utanfor samfunnet med Gud gjeld gjengjeldinga si lov.

v.16: Den rettferdige eig lite (jmf v.12), men det er betre å eiga lite og vera rettferdig, enn å eiga mykje og leva feil. Det må vel vera det som er poenget her, vil eg tru. Den som lever rett, har samfunn med Gud og er rik på framtid og håp,  men den som lever feil, er utan framtid og håp. 

v.17: Arm står her for kraft. Krafta til dei urettferdige skal brytast av Gud. Dei skal ikkje bli ståande med makta. Men dei rettferdige blir haldne oppe av Gud, og vil ha stor innflyting på samfunnsutviklinga.