Til korleiaren. Av David. Til påminning.
I v.2-4 ber salmisten om at Gud skal hjelpa han mot dei som vil han vondt. Han opplever hån og mobbing, og ber om at dei som held på med dette skal tuktast av Gud og måtta skamma seg over det dei held på med.
v.5a er ei vakker bøn om at alle som søkjer Gud, skal fryda og gleda seg i han. Å "søkja Gud" er ein livsstil. Det handlar om å lovsynga Gud, om å be til han, om å lesa i Bibelen og om å søkja og fremja hans interesser i verda.
v.5b er nærast ei oppfordring til alle frelste om alltid å løfta røysta til Gud og seia: "Stor er du Gud!" Men også alltid å forkynna Guds stordom til menneska. Det er GUD som er stor. Han står over alt anna som er stort, og det er det som HAN seier som gjeld. Han er den høgste av alle autoritetar. Å elska Guds frelse er å elska Jesus. HAN er vår frelse i sin eigen person. Alle som trur på han, har Guds frelse. Har du Jesus, er du frelst. Då er du ein tilbedar og eit vitne, ein forkynnar av Guds stordom.
v.6 Salmisten sjølv er hjelpelaus og fattig, og er avhengig av at Gud straks grip inn om det skal gå bra. Han kallar Gud for "mi hjelp". Gud er ikkje ein passiv tilskodar til det som skjer i liva våre, han er som ein far som grip inn i rett tid og bergar og hjelper oss, som han gjorde det med Simon Peter då han gjekk på vatnet og begynte å søkkja. Disippelen hadde ikkje all verdas tid då. "Herre, hjelp, eg går under!" Og straks var Jesus der.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar