Salme 119,38-40

  Lat ditt ord til din tenar stå fast

          så eg kan frykta deg.
          
    39 Ta bort spotten eg fryktar,
          for dine lover er gode!
          
    40 Sjå, eg lengtar etter dine påbod,
          gjev meg liv ved di rettferd!
          

v.38. Salmisten har tydelegvis fått ein personleg lovnad frå Gud, og han ber om at Gud rett og slett om å oppfylla denne. Det skulle vel ikkje vera naudsynt å be slik, men me gjer no det likevel. Ja, Jesaja oppfordrar oss faktisk til å minna Gud om løftene hans, ja, ikkje unna oss ro i så måte.  Så det må vera meir enn greitt. Og så er det jo slik at kvar gong Gud svarar på bønene våre, blir trua vår styrkt. Når salmisten her skriv: "så eg kan frykta deg", må me forstå at å frykta Herren er ikkje noko anna å tru på han og stola på han. 

 

v.39 heng saman med v.40. Når me fryktar Gud, fryktar me ikkje folks spott. Når me fryktar folks spott, kjem det nok av mangel på gudsfrykt. Det ser ut til at det er vanskeleg å unngå at folk spottar deg når du hevdar Guds meiningar, i alle fall i våre dagar då nesten alle vil opponera mot Gud og hans ord. Denne spotten er sur som berre det, så det er naturleg å be om å få sleppa dette. Det var vel noko av dette som også låg i Jesu bøn i Getsemane då han bad Far om å få sleppa å drikka det begeret som han fekk servert. Jo, hva kvidde seg nok til krossdøden, men også til det å bli håna av dei han elska. Knapt noko svir meir enn det. 

v.40. Salmisten lengtar etter Herrens påbod, dvs han lengtar etter at Herrens påbod skal bli respektert, verdsett og etterlevd av alle, han lengtar etter vekking. Han lengtar etter at alle dei som opponerer mot Gud skal måtta bøya seg, og gjera Guds lover gyldige for seg. Alle som gjer det vil oppleva, som salmisten, å få liv gjennom Guds rettferd, dvs gjennom Guds nåde og tilgjeving som for Kristi skuld dekker alle som vender om med sjel og sinn til Gud. Det er her verd å merka seg: ingen av dei som ikkje anerkjenner Guds lover, vil få nåde hos Gud. Nåden og livet er berre for dei som audmjukt bøyer seg for hans lover og tek dei inn over seg.