Salme 103,13-18

 Som ein far er mild med sine born,

          er Herren mild med dei som fryktar han.
          
    14 For han veit korleis vi er skapte,
          han kjem i hug at vi er støv.
          
    15 Dagane mennesket får, er som gras,
          det blømer som blomen på marka.
          
    16 Når vinden fer over han, er han borte,
          staden han stod på, veit ikkje lenger av han.
          
    17 Men Herrens miskunn er frå æve til æve
          over dei som fryktar han.
          Hans rettferd når til barneborn,
          
    18 til dei som held hans pakt
          og kjem i hug hans bod,
          så dei følgjer dei.

v.13 Ein god far er ein mild, klok og trufast mann. Han er til å stola på. Slik er Gud, og i dette verset er det hans milde vesen som blir framheva, hans djupe medkjensle med alle som fryktar han, dvs som trur på Jesus, og som bøyer seg for hans autoritet.  

v.14-16 For Gud kjenner oss. Han skapte Adam av jordas støv, og som Adams barn er me alle støv. Vår karriere er kortvarig, og me er forferdeleg sårbare. Eit vindpust kan blåsa oss ut, ei ulukke, ein akutt sjukdom.  Døden lurer alltid på oss, og hadde ikkje pappa teke vare på oss, hadde me ikkje overlevd lenge. Men han hegnar om oss, og ingen av oss døyr før pappa har behag i å ta oss heim til seg. 

v.17-18. Og når det skjer, går me inn til pappas miskunn, den som er frå æve til æve. Kva er att etter oss? Herrens rettferd, dvs hans godleik, sanning, hans lover og hans frelse, ei rettferd som går til barnebarn. Det er vidunderleg etterverknader på jorda etter eit Guds barn som blir henta heim.