Salme 16 er ei tillitssalme.
Den er ein miktam av David. Ingen veit kva miktam tyder, men det er det ikkje så mykje å gjera med.
v.1 er ei bøn om vern. Salmisten kjenner seg sårbar, og har ingen andre å søkja vern hos enn Gud. Det hender at truande menneske har det slik, og det hender at Gud fører liva våre slik at me berre har han å stola på.
...for eg flyr til deg. Det gjev berre meining å be om vern dersom me sjølve tek vår tilflukt til Herren, går inn i borga hans, så og seia. "Herrens namn er ei festningsborg. Dit spring den rettferdige og vert berga." Ordtøka 18,10. Det handlar om å kalla på Herrens namn. Den som gjer det skal bli berga.
v. 2 er ei fantastisk vedkjenning: "Du er min herre, du er mitt einaste gode." Dette kommenterer Van Gemeren slik: "Gud er grunnen for hans eksistens og glede", og "høve til Gud er kjelda til alt han rekna for godt i livet." Paulus skriv i Filipparbrevet 1,21 "For meg er livet Kristus og døden ei vinning." Dette samsvarar fint med dette verset. I forteljinga om den rike mannen og Lasarus seier Abraham til den rike som lid fælt i dødsriket: "Hugs at du fekk "ditt gode" medan du levde". Ditt gode er altså rett og slett det du lever for, det som oppsluker deg, det som gjev livet ditt meining og retning. For David var det Herren. Kva er det for deg?
v.3. David heldt seg til dei heilage i landet, til dei gjæve menn. Set me dette verset i samband med vers 2 er det naturleg å identifisera "dei heilage i landet", og "dei gjæve menn" med alle som har Herren som sitt gode.
"Låkt lag øyder gode seder," les me ein plass. Motsatsen må vera at gode ting veks fram frå fellesskap med gode og gjæve menneske. Det er vel også erfaringa. Gode folk påverkar oss andre til det som godt er, og difor må me halda oss til dei rette miljøa, dei som løftar oss både åndeleg og etisk.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar