Salme 124

 1 Ein song til festreisene. Av David.

Hadde ikkje Herren vore med oss,

skal Israel seia,

2 hadde ikkje Herren vore med

då menneske reiste seg mot oss,

3 så hadde dei slukt oss levande

då vreiden deira flamma opp,

4 så hadde vatnet skylt over oss,

flaumen hadde strøymt over oss,

5 så hadde det veldige vatnet

strøymt over oss.

6 Velsigna er Herren

som ikkje gav oss til rov for deira tenner!

7 Vi slapp fri som fuglen frå jegerens snare.

Snara rauk, og vi slapp fri.

8 Vår hjelp er i Herrens namn,

han som skapte himmel og jord.

Israels folk har eksistert i 4000 år. Ingen andre folk har ein slik lang historie når me ser bort frå Egypts kristne urbefolkning, koptarane. 

Saka er den: hadde ikkje Israels Gud halda den gode handa si over Israels folk, ville ikkje folket eksistert i dag. Verda har med varierande intensitet alltid hata Israel. Aldri har dei vore elska, så nær som mellom enkelte kristne. Men deira store styrke er at dei er elska av Gud, og at dei har hans favør pga fedrane, som skrive står. Me kristne har favør fordi me trur på Jesus. Han er vår ryggdekning. Men jødane som ikkje trur på Jesus, har favør pga den trua som var i Abraham, Isak, Jakob, Josef, Moses, Josva, dommarane, David og profetane. For deira skuld vil Israel aldri bli overlaten til seg sjølv. 

Det gjeld også i vår tid då heile verda samlar seg i synkron fordømming av Israel fordi dei slost for sin eksistens mot terrororganisasjonen Hamas. Men Herren er med dei, og difor skal dei lukkast. 

No sit det over 100 israelarar som gissel for Hamas i Gaza. Ein dag vil, i alle fall nokre av dei, be vers 7. Det blir rørande. Kjære ven! Ikkje gløym dei. Be om at Gud vernar dei mot overgrep. Be om at Guds engel må vera hos dei som han var med Daniel i løvehola, og be om snarleg utfriing.