Salme 86,12-17

12 Eg vil prisa deg, Herre, min Gud, av heile mitt hjarte
          og evig æra ditt namn. 
          
    13 For di miskunn mot meg er stor,
          frå djupaste dødsriket har du berga meg.
          
    14 Frekke menn har reist seg mot meg, Gud,
          ein flokk av valdsmenn står meg etter livet.
          Dei har ikkje deg for auga.
          
    15 Men du, Herre, er ein mild og nådig Gud,
          sein til vreide, rik på miskunn og sanning.
          
    16 Vend deg til meg og ver meg nådig.
          Gjev din tenar kraft frå deg,
          frels sonen til di tenestekvinne!
          
    17 Gjev meg eit teikn som varslar godt.
          Lat dei som hatar meg, sjå det og bli til skamme!
          For du, Herre, hjelper og trøystar meg.

v,12 Igjen presiserer David at det å prisa Herren er eit val han tek. Uansett korleis me føler oss, er det rett å lova Herren. Ja, det er vårt kall og vårt livs hensikt å lova og prisa Gud av eit heilt hjarta. Og då ser me kvifor han i vers 11 ber om å få eit heilt hjarta, det er for at han skal kunna lovprisa Gud rett, ikkje berre med munnen, men med heile seg.

I v.13  gjev David oss eit sterkt personleg vitnemål. Han har erfart Guds store miskunn ved at Gud hadde berga han ut frå det djupaste dødsriket. Me får ikkje vita noko meir enn dette om nauda han hadde vore i, men det verkar som om han har vore svært sjuk og døden nær, og så opplevd at Gud mirakuløst kom og lækte han. 
Men denne passasjen peikar også framover mot Jesus. Han steig ned til dødsriket, men vart vekt opp frå dei døde tredje dagen, og slik berga ut frå det djupaste dødsriket. Men det som er spesielt med Jesu liding og siger er at han gjennomgjekk alt dette for oss, som vår representant. Då han døydde, døydde me. Då han stod opp, stod me opp, og difor kan me også jubla og seia: Frå dødsriket fria du meg ut. Det skjedde 1. påskedag. 

I vers 14 klagar David over motstand frå frekke menn, menn som ikkje hadde Gud for auga. Menn som ville han vondt.  Slikt skjer med kristne med ein gong dei vert frimodige og deler Jesus med folk. Dei får motstand. Det er ikkje til å unngå. Difor seier Jesus at ingen kan vera med han utan å vera innstilt på motstand. Jesus sjølv fekk jo stor motstand, og det vil også den få som trufast følgjer han og vitnar om han.

v.15. Men me skal tola alt dette godt, me som kjenner Gud og som kvar dag kan leska oss på hans kjærleik og nåde. Himmelen er open, synda vår fjerna, og Guds mildheit og nåde renn uhindra over oss som har stilt oss inn under Han. Guds vreide råka Jesus, og det er berre godleik og glede attende til oss. Det er sant og visst. 

I vers 16-17 ber så David om at Gud skal snu seg til han, vera han nådig og gje han kraft og frelse. 

Sjølv om me er Guds barn og har alt dette i Jesus, så kjem me opp i situasjonar der slike bøner berre tvingar seg fram. Det sit tusenvis av kristne i fengsel og fangeleirar rundt omkring i verda. Der sit dei fordi dei har vitna om Jesus for sine medmenneske, kalla dei til omvending og samla dei omvendte om Guds ord. Desse ber dagleg om nåde og styrke til å tola påkjenningane, og sjølvsagt ber dei om frelse som her betyr at dei må få koma ut av fangenskapet og heim til sine kjære. 

Og han ber om eit teikn som varslar godt. 

Den amerikanske misjonæren Andrew Brunson, som hadde si teneste i Izmir i Tyrkia i mange, mange år, vart arrestert og fengsla av tyrkisk politi for tre år sidan. Han vart sitjande i fengsel i to år. Det første året var ei stor åndeleg påkjenning for han. Det var som om Gud fullstendig var borte, han kjende ingen kontakt med Gud, og det var som om han var overlaten til seg sjølv. Då kan eg godt tenkja meg om at han bad om eit teikn på at Gud likevel var nær han og glad i han, og at han godt kunne tenkja seg at dei som hata han kunne få sjå det også og bli til skamme, dvs. måtta gje tapt, i sin freistnad på å øydeleggja han.

Etter dette første året var omme, begynte lyset sakte men sikkert å koma attende i sjela hans, og etterkvart kunne han sanna med David: "For du, Herre, hjelper og trøystar meg." 

Det høyrer med til denne historia at Brunson vart sett fri etter at president Donald Trump hadde blokkert Tyrkia økonomisk slik at valutan deira fall som ein stein. Då vart Andrew Brunson sett fri på ordre frå den tyrkiske presidenten Josip Erdogan. Det var eit mektig teikn, og fienden vart gjort til skamme.