Salme 37,30-34

    30 פ I munnen til den rettferdige er det visdom,
          hans tunge talar rett.
         
    31 Guds lov er i hans hjarte.
          Hans fot skal aldri vakla.
         
    32 צ Den urettferdige vaktar på den rettferdige
          og prøver å ta hans liv.
         
    33 Herren overgjev han ikkje i den urettferdiges hand
          og dømmer han ikkje skuldig i retten.
         
    34 ק Vent på Herren og hald deg til hans veg!
          Han lyfter deg opp så du arvar landet.
          Du får sjå at dei lovlause blir utrydda.

 v. 30-31. Samanhengen her er enkel: Det som hjarta er fullt av, renn munnen over med. Den som er full av Gud, får kloke, sanne og rette ord å tala, ord som kjem frå Den heilage ande, og dei gjer det fordi dei ikkje kan anna enn å tala om det dei har sett og høyrt. Slike folk vaklar ikkje. Dei er trygge og stabile. Gud er tung i dei, og dei er ustoppelege der dei går fram. 

v.32. Lyset i den rettferdige er så sterkt at den urettferdige prøver å ta livet hans. Den rettferdige avslører den urettferdige, difor vil han fjerna han. 

v.33. Men den rettferdige har Gud på laget, og Gud vernar han mot den urettferdige. Og dersom han blir urettvist tiltalt i retten, sørger Gud for å få han frikjent. Slik trur eg meininga med dette verset er. 

v.34. Det er viktig å venta på Gud. Ofte blir den truande utolmodig og handlar sjølv utan Gud. Då går det fillevegen. Men når me tek oss tid til å venta på Gud, vil me halda oss til hans veg, og då blir det noko heilt anna. Når Gud legg si kraft inn i det me held på med, blir det suksess. Då sigrar me, og me kjem på offensiven og får reell påverknad, makt og innflytelse. Me arvar landet, og dei lovlause vert utrydda, vonleg ved at dei rett og slett vender om og blir gudfryktige.