David må ha møtt klagemål som han meiner er usanne, og han treng Guds hjelp for å få dei avsanna og bli frikjent. Å bli møtt med falske klagemål er eit mareritt, og det kan vera svært vanskeleg å bli trudd for den som slost for eiga sak. Ein treng Guds hjelp i slike tidern for å få fram sanninga slik at ein kan bli frikjent også i menneska sine augo.
At Gud er rettferdig innber at han alltid handlar ut frå kjærleik og sanning. Difor er rettferd og frelse nærskylde omgrep i Bibelen. Dette skriv Paulus sterkt om i Romarbrevet. Vers 1a kan då også lesast slik: "Lyd etter Herre, DU SOM ER MI RETTFERD."
At Gud er hans rettferd tyder at hans evige frelse er i Gud, men òg at det berre er Gud som kan hjelpa han til siger i den aktuelle saka.
v.3: David er blitt testa , eksaminert om natta og prøvd ("med eld" er ikkje med i engelske omsetjingar) av Gud, men utan at det er funne noko gale hos han.
Truleg er det betre med ei imperativomsetjing her: Prøv meg, test meg, spør meg!
At Gud prøver oss menneske er ein sentral bibelsk tanke. Han prøver oss for å avdekka synd, veikskapar, feil og manglar slik at me kan bli "reparerte" og styrkte.
Når Gud prøver oss, opplevest det gjerne som sjølvprøving eller sjølvrefleksjon.
David står sin prøve til og med når det gjeld ordbruken. Det er det ikkje mange som gjer. Den som kan styra tunga si er eit fullkome menneske, skriv Jakob.
v.4-5 "Guds vegar" står her i opposisjon til "røvarstigar". Røvarane hadde inga medkjensle med nokon, og handla ut frå det. Gud derimot er full av medkjensle og sympati og handlar ut fra det. Slik også med David. Som konge kunne han, som så mange andre, ha alliert seg med kriminelle, men han allierte seg med Gud i staden. Dette gjorde stega hans faste, dvs han sto ikkje i fare for å skli og falla, men gjekk trygt framover i Guds fotspor, dvs i hans leiing og etter hans ord.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar