v.1-3: Det er eit profetisk perspektiv i desse versa. Dei peikar framover mot ei tid då verdas nasjonar skal reisa seg mot Gud, hans lover og mot den han har salva, Messias. Det skjer i stor grad i våre dagar. Dei styrande vil ikkje lenger godkjenna Guds lover som gyldige og retningsgjevande, og vil sjølve definera kva som er rett og galt her i verda. Det skjer spesielt når det gjeld samliv og seksualitet, og når det gjeld abort.

Motstanden mot Gud kjem delvis frå menneska sjølv og delvis frå Satan. Når menneska godkjenner synda med lov, får Satan rom i nasjonane, og dette rommet utnyttar han ved å vekkja aggresjon mot evangeliet i dei vantruande. Dette har alltid hendt. Men i den siste tida vil nasjonane samla seg for å setja inn eit samordna, og det dei vonar skal bli eit avgjerande åtak mot Jesu Kristi sanne kyrkje. Men alt no ser me konturane. Aldri før har det vore så omfattande forfølging av kristne som me har i dag. Det er grunn til å tru at dette vil eskalera.

v.4: Men det vil også vekkjinga og innhaustinga. Difor ler Herren av motstandarane sine, og han spottar dei. Alle tiltak mot Jesu Kristi sanna kyrkje vil vera heilt nyttelause. Johannes skriv i Openberringa kap. 7 at ut or den store trengsla kom det ein flokk så stor at ingen kunne telja han frå alle nasjonar, ætter og tungemål. Parallelt med forfylginga kjem det ei innhausting utan sidestykke i historia. Difor er denne tida så ufatteleg interessant å leva i, og åra som kjem vil berre by på meir spenning. Større utfordringar og større sigrar. Meir om det i morgon.