Filipparbrevet 1,12-21

Først ei bøn: "Å Herre, du har gjeve oss ditt ord som eit ljos på vegen. Gje meg å grunda på det og praktisera det. Lat ordet ditt lysa sterkare og sterkare for meg dag for dag, styrka ditt liv i meg, inspirera meg og gje meg meir innsikt og kunnskap om din vilje slik at eg kan dømma om kva som er rett og godt i mitt eige og andre sine liv. Amen."

v.12 Fengslinga av Paulus har ført til framgang for evangeliet. Slik er Guds visdom: det som ser ut som eit katastrofalt nederlag for oss, snur han til suksess for sitt rike og si kyrkje.

v.13. Dersom Paulus ikkje hadde vorte kasta i fengsel, hadde han ikkje kunna vitna for keisaren si livvakt. Og korleis skulle denne gruppa elles bli nådd med evangeliet. Det er så mange grupper og subkulturar me som kristne ikkje når, og då hender det at Gud må gjera ein vri og snu litt opp ned på ting for å kunna nå fram til desse menneska med sin kjærleik.

v.14. Fengslinga av Paulus har ført til at fleire tok ansvar. Det er lett å lena seg til store leiarar, men når Gud fjernar dei, må andre ta tak, og det resulterte i dette tilfelle at fleire vart frelst enn om apostelen ikkje hadde vorte fengsla. Slik har det ofte vore elles også. Guds rike stoppar ikkje med at store leiarar døyr, vert fengsla eller vert borte av andre grunnar.

v.15-18: Nokre nytta høve til å gå Paulus i næringa. Slike finst alltid i Guds kyrkje. Men så lenge dei forkynner sanning, får det våga seg, skriv Paulus, at motiva deira var elendige. Medisin er medisin om du får det hos eit godt eller eit dårleg menneske.

v.19: Paulus veit at kyrkjelyden i Filippi ber for han, og at dette skal bli til frelse for han, dvs. at han skal bli sett fri. Bøn for fengsla og forfølgde kristne er noko som har effekt, og som alle Guds barn bør driva med.

v.20: Paulus var ihuga for Guds ære. Han ville at Gud skulle få ære gjennom alt han føretok seg. Er det omsynet til Guds ære som driv deg? Det er vel heller ei sjeldan sak at kristne har det slik. Me blir drivne av så mangt. Dei fleste av eigeninteresser. Men det viktigaste for oss som Guds barn skulle vera at Gud får ære av alle menneske. Kvifor skal folk overgje liva sine til Gud? for å bli frelst? Ikkje primært. Først og fremst fordi alle menneske tilhøyrer med rette Gud, og for at Han skal få ære som tilkjem Han.

v.21 er mektig. Det er Paulus sitt personlege vitnemål. Jesus var hans liv. Det var Jesus det handla om for Paulus frå han sto opp om morgonen til han la seg om kvelden. Jesus var hans glede, hans fortrulege ven, hans frelsar og herre, håp og kraftkjelde. Jesus var hans rettferd og alt han trong for dette livet og for det som kjem. Han levde så oppi Jesus at han berre gledde seg til å døy, for då visste han at det som han her hadde sett stykkevis og delt, då ville tre fram i sin fulle herlegdom. Du verda som han gledde seg til det.