Salme 130,5-8

 Vers 5-6

Me lever i usikre tider. Kva kan me håpa på? Det er mange som spør slik. Bibelen svarer oss: me kan håpa på Gud, han er både vårt evige håp, og vårt daglege håp. Når det gjeld det å komma gjennom døden og dommen på ein heilskinna måte, klyngar me oss til Jesus. Når det gjeld dei massive problema som kan reisa seg framfor oss og rundt oss her i livet, så er det jammen Jesus me klyngar oss til då også. Me ventar på hans ord, på hans rettleiing, og me speidar etter svara hans som vaktmenn speidar etter morgonlyset. Me veit at han alltid er hos oss. Men det kan ta tid før han viser oss neste trekk. Då er det viktig at me ventar, og ikkje berre finn på ting i panikk og handlar før Gud talar.

Vers  7 er ei oppfordring om å vera tolmodig og venta på Herren med den grunngjeving at "hos han er det miskunn og kraft til å løysa ut."  For ei forunderleg sanning dette er. Heile bibelhistoria demonstrerer Guds miskunn og kraft til å frelsa, som då Gud førte Josef ut av fengselet i Egypt etter 13 år i fangenskap. Likeeins då han førte Israel ut av Egypt, gjennom Raudehavet og Sinai og inn i det landet han hadde lova dei. Heile Bibelen handlar om Guds miskunn og kraft til å løysa ut, og alle tydelegast ser me det då Jesus Kristus døydde på våre vegne og for våre synder på krossen slik at Gud no kan tilgje oss når og så lenge me trur på Jesus. 

Vers 8 er ein profeti om at heile Israel ein dag skal ta imot Jesus som sin Messias og slik bli løyst frå alle sine synder. Eit heilt folk og eit heilt land herleg frelst. Då blir det tider med lindring og trøyst for Israel, og for verda forøvrig ei tid då millionvis av menneske kjem til tru, blir atterfødde og levandegjort ved Den Heilage Ande. 

Salme 130,1-4

Ein song til festreisene.

Frå djupet ropar eg til deg, Herre.

2 Herre, høyr mi røyst!

Vend øyret til mitt rop om nåde.

3 Dersom du, Herre, vil gøyma på synder,

Herre, kven kan då bli ståande?

4 Men hos deg er tilgjeving,

så vi skal frykta deg.

Vers 1-2

Salmisten ropar til Gud frå djupet. Og då tenkjer eg på Jesus. Hans kamp i Getsemane, og ropet hans frå krossen: Min Gud, min Gud, kvifor har du forlate meg. 

I dag sit det titusenvis av kristne menneske i skitne, fuktige og kummarlege fengselsceller og ropar til Gud frå ein svært djup plass i liva sine, som tilfelle var også for Josef, Jeremia, Peter, Paulus, Johannes, Savonarola, Johan Huss, William Tyndale, John Bunyan, Hans Nielsen Hauge, Georgij Vins, Richard Wumbrand, og i skrivande stund: Malihe Nazari, Joseph Shahbazian og Mina Kahjavi i Iran.  

Og så blir kristne råka av alvorlege sjukdomar, og frå djupet ropar dei til Herren om nåde og hjelp. 

Djupet er den plassen i livet som du ikkje kan koma deg ut av med eigne krefter. Du må frelsast ut. 

Det er det salmisten ber om her når han ber om nåde. 

Vers 3

Ingen menneske kan bli ståande om Gud skulle handsama oss etter våre synder. Dersom Gud skulle samla på syndene våre og døma oss etter dei, ville alle gått fortapt. 

Vers 4

Dette verset er triumferande og fullt av trøyst. Kva finn me hos Herren når me kjem til han? Tilgjeving. Gud er ei uuttømmeleg kjelde av tilgjeving. Og for oss som lever i den nye pakts tid: Denne enorme rikdomen har Jesus betalt for, og me får nåde og tilgjeving gratis hos Gud for Jesu skuld. 

Og kvifor gjev Gud oss nåde? Kvifor gav han sonen sin som ei soning for våre synder? Forat me skal frykta han. Gudsfrykt er ein udelt positiv sak i Bibelen. Det er det nye sinnet, den nye innstilling og mentalitet som me får hos Gud når me kjem til han for å få nåde. For nåden er to ting: Tilgjeving og ein ny natur. Peter kallar det guddommeleg natur, og den syner seg på den måten at me anerkjenner og beundrar Gud som den Høgste, at me lyder han, elskar det han elskar og hatar det han hatar. Det er gudsfrykt, og gudsfrykt er målet for frelsa. 

Salme 129,5-8

5 Måtte alle som hatar Sion,

dra seg tilbake med skam!

6 Måtte dei bli lik gras på taket,

som visnar før ein får slege det.

7 Den som haustar det, får ikkje handa full,

den som samlar, får ikkje fanget fylt,

8 dei som fer framom, seier ikkje:

Herrens velsigning vere over dykk!

Vi velsignar dykk i Herrens namn!

Det er lov å be om at alle gudlause ideologiar og krefter skal visna bort og forsvinna ut av historien. Det er lov å be om at alle som reiser seg mot Kristus, hans ord i Bibelen  og hans sanne kyrkje skal rykkast opp før dei blomstrar. Det er lov å be om at alle som ønskjer å stoppa munnen på Kristi vitner i verda sjølv skal måtta teia. Det er det som skjer i dette avsnittet. Sion er Guds forsamling, og alle som hatar denne forsamlinga, hatar også Gud og hans ord. Dei stenger Guds velsigning ute frå liva sine. 

Salme 129,1-4

 Hardt har dei plaga meg heilt frå min ungdom,

skal Israel seia,

2 hardt har dei plaga meg heilt frå min ungdom,

men dei har ikkje vunne over meg.

3 På ryggen min har plogmenn pløgd

og drege lange fòrer.

4 Men Herren er rettferdig,

reipa til dei urettferdige har han hogge av.

Det er tre tolkningsnøklar til denne salma. For det første handlar ho om Israel, og er som teken ut av dagens situasjon. Israel møter i dag, som så mange gongar før, eit rystande hat frå omkringliggjande folk og nasjonar, og frå FN, der fleirtalet av landa anten er muslimske eller sosialistiske. Resultatet er at Irsael pådreg seg fleire fordømingsresolusjonar FN si generalforsamling enn alle andre land til saman, og det sjølv om Israel er eit demokrati som respekterer og praktiserer reglane i Menneskerettsfråsegna, noko som på ingen måte kan seiast om dei nasjonane som førdømer dei. 

Den jødiske historia er prega av forfølging, diskriminering, pogromar og folkemord. Men folket er aldri blitt overvunne, og trua og kulturen deira har overlevd ein nesten 2000 år lang vinter medan folket var i framande land. Det er eit Guds mirakel. Dei har klart seg gjennom vanvittige tider, og har no fått venda attende til fedrane sitt land. Det er eit stort historisk mirakel. Det er oppfylling av gamle profetord. Og enno er det meir som skal oppfyllast. Israel skal femna Jesus (Yeshua) som Davids Son, som Herre og frelsar. Då blir nasjonen atterfødd åndeleg, og han blir sameina med den sanne kyrkja som alltid har elska, velsigna og støtta Israel og jødane, og landet og folket skal gå inn i Guds opprinnelege plan for seg som handlar om å bringa frelse til folkeslaga. 

Den andre tolkingsnøkkelen er Kristus. Jesus overtok som stamfar til Guds folk etter Jakob, han som vart kalla Israel. Jesus er Israel, han som har kjempa med Gud og vunne. Djupe furer vart flerra av huden hans då han vart piska på Gabbata. Han vart festa til krossen med reip tvinna av dine og mine synder. Men han overvann syndene, han sonte dei og fjerna dei frå rulleblada våre. I han har me eit heilt reint rulleblad, og borgarskap i himmelen hos Gud. 

Den tredje tolkningsnøkkelen er kyrkja. For den sanne Guds kyrkje er også blitt rikeleg forfølgd opp gjennom historia, og i særleg grad av alle løgnkyrkjene som det har vore så mange av. Men i vår tid er det islam og sosialismen som forfølgjer kristne. Dei truande vert piska, torturerte, drepne, diskriminerte, uthengde, mobba osv. Men kyrkja døyr aldri ut. Dødsrikeportane får ikkje makt over henne, for Jesus er med henne kvar dag og alle dagar så lenge verda står. 

Salme 128

  Ein song til festreisene.

Sæl er den som fryktar Herren

og går på hans vegar.

2 Du får nyta frukta av ditt strev.

Sæl er du, det skal gå deg vel

3 Kona di er som ein fruktbar vinstokk inne i ditt hus,

borna er som unge oliventre rundt bordet.

4 Ja, slik blir ein mann velsigna

når han fryktar Herren.

5  Herren velsigne deg frå Sion

så du får nyta Jerusalems lukke alle dine dagar!

6 Måtte du sjå born av dine born!

Fred over Israel!

Vers 1-2 er fulle av gode løfter til den som går på Herrens vegar, løfter som gjeld for dei som fryktar Herren. dvs dei som trur på Jesus og lyder hans livslover.  Den som trur og lever slik skal få nyta frukta av si gjerning, og det skal gå godt for han. Ganske forlokkande, ikkje sant?

v.3. Som i Salme 127 blir det her poengtert at barn er ein stor rikdom. Oliventre var gjerne ein families kapital, og jo fleire ein hadde, jo større var rikdomen. I dag er barnefattigdomen blitt epidemisk i heile den vestlege verda, og følgjene av denne galskapen begynner sakte, men sikkert, å gå opp for oss når me no ser effekten ved at folketalet går ned og det blir etterkvart umogeleg for oss å skaffa folk til alle stillingane som skal fyllast i samfunnet. Me har effektive prevensjonsmiddel noko som i stor grad har fremja seksuell lauslivnad og umoral, og i tillegg har me kasta millionvis av unnfanga menneskeliv i søpla. Provosert abort er ikkje berre 3. verdskrig, det er moderne blodoffer til Satan. "Dette er min kropp," sa Jesus om nattverdsbrødet, så gav han livet sitt som eit offer for våre synder. "Dette er min kropp," seier kvinna, og så ofrar ho barnet sitt og pådreg seg blodskuld. 

v.4 Ein gift mann som fryktar Herren blir velsigna med fruktbar kone og mange barn. Men her må eg leggja til: Dersom Herren ikkje har andre spesifikke planar for livet hans. For det skjer at ein kristen får eit ansvarsområde som ikkje lett let seg kombinera med barn. 

I v.5 uttaler salmisten eit sterkt ønskje om at lesaren må få nyta Jerusalems lukke. Kva var det? Kva var det Jerusalem hadde som ingen andre byar hadde? Guds tempel, og med det hans nærvær.  Alt det me no har i Kristus, hadde Israel i tempelet, og me kan nyta Guds nærvær på ein måte som israelittane aldri kunne gjera det før han kom. Men dei truande i Israel kjende seg rike om dei fekk vera ei stund i Herrens føregardar. Ein dag der var for dei betre enn tusen andre (Salme 84:11) Men me for vår del som kjenner Jesus og er blitt rettferdiggjort ved trua på han, kan gå heilt inn til Gud og nyta hans velbehag uavkorta så ofte me måtte ynskja det. 

Jerusalems lukke er også den lukke me kan oppleva i kyrkjelyden når me erfarer Guds nærvær og hans mektige gjerningar, når det kjem vekking og nytt liv, når folk vert frelste frå sine synder, lækte for sine sjukdomar og kvitt sine demoniske plager.  

v.6 går eit hakk vidare og snakkar om barnebarn, som alle opplever som ei enorm velsigning, ein bonus utan sidestykke i livet, ein rikdom som ikkje kan målast i pengar. 

Salme 127:3-4

 3 Born er ei gåve frå Herren,

livsfrukt er ei løn.

4 Som piler i stridsmannens hand

er søner ein får i sin ungdom.

5 Sæl er den mann

som fyller pilehuset sitt med dei.

Han blir ikkje til skamme

når han talar mot fiendar i porten.

Å få mange barn er ei stor velsigning. Det gjer familiane og nasjonane sterk. Men ikkje sånn utan vidare. Barna må fostrast til å velja det gode og vraka det vonde, og kjempa for det gode mot det vonde, for sanninga mot løgna.  Dersom det skjer, må fienden, som vil innføra gudlause standardar for livet i familien, samfunnet og kyrkjelyden, vika. 

I Salme 8 les me: "Frå munnen på småborn og spedborn har du reist eit vern mot dei som står deg imot, for å gjera ende på fienden og hemnaren."

Me lever i ei tid der få nye barn blir fødde. Det er gjev djevelen større spelerom og suksess i samfunnet, for han har alltid større makt over gamle folk enn unge. Det viser jo den enkle sanninga at nesten alle som kjem til tru på Jesus, gjer det før dei fyller 20 år. Etter den tid ser det ut til at menneska sit fast i djevelens klister, og Den heilage ande har eit svare strev med å få dei laus.

I lys av dette forstår me kvifor djevelen gjennom aborturetten prøver å ta livet av så mange små som mogeleg. Dei er farlege for han fordi dei har så lett for å tru på Jesus. Difor ser me også at han gjer alt han kan for å vinna deira merksemd gjennom appar og all mogeleg fengande digital underhaldning. Og unge menn fangar han i lett tilgang på pornografisk materiale. Men me set vår bønn i mot han, og me reiser oss og samlar dei unge rundt Jesus og Guds ord for at lyset frå himmelen skal innta sjelene deira og gjera dei i stand til å velja det gode og vraka det vonde. Gud etterlyser i denne tida vaksne kristne som vil å bruka tid på dei unge, læra dei opp i Guds ord, læra dei å be, læra dei å kjempa trua sin gode strid, til å sjå verdien av kyrkjelyden og gudstenesta, læra dei å å dela evangeliet med andre, å stilla opp for dei svake, å gje tiende og dela av godene sine, disippelgjera dei rett og slett. 

Me har ikkje ein kamp mot kjøt og blod, skriv Paulus i Efesarbrevet 6, men mot makter og mynder og mot vondskapens åndehær i himmelrommet. Mot denne hæren treng me ein hær av unge menneske som elskar Jesus og hans ord, og som prisar han dagen lang, som me les i Salme 110:3 "Folket ditt møter villig fram den dagen du viser di kraft. Din ungdoms dogg kjem til deg i heilag prakt, or morgonròdens fang."

 

Me må læra oss å avsløra djevelen i hans list. Han er opphavet til all einsemd i samfuunet, til alle provoserte abortar, all kjønnsforvirring og alt anna som gjer at me får små og sårbare familiar. Tenk berre på alle dei fantastiske predikantane og kristne leiarane han får teke livet av før dei er fødde. Dei får aldri sjå dagslyset, aldri læra om Jesus og aldri læra andre om Jesus. Det er skremmande korleis han har lukkast med denne strategien. I dag reiser me oss mot dette og seier: Kvinner er fødde til å bli mødre, og menn til å bli fedre. 

Salme 127:2

 2 Fåfengt står de tidleg opp og set dykk seint ned, og et brødet de har slite for. Det same gjev han venene sine medan dei søv.

Dette verset er vemodig. Ordet "fåfengt" er jo direkte skremmande. Tenk at eit menneske kan tena Gud i årevis, men til ingen nytte. Det er noko eg helst ikkje vil tenkja for mykje på. 

Når det er sagt, må me vera ærlege og seia at mange av oss strevar på markene i Guds rike, og ser berre små resultat av det me held på med.  Det kan sjølvsagt vera fleire grunnar til det blir slik, og det treng ikkje handla om at Gud ikkje er med oss eller vedkjenner seg oss. Men dette verset åtvarar oss mot å arbeida i eige kraft ut frå eigne idear om kva som er lurt å halda på med. Det ligg ei formaning her om å søka Guds veg og vilje, og det må i alle fall eg ta til meg for min del. Eg er heilt sikker på at resultata av mi teneste hadde vore heilt annleis og meir storarta om eg hadde brukt meir tid, gjerne saman med venene mine, å søka Guds leiing. Og eg har ein draum om ein gong å få erfara litt av det som skjer når Gud overtek, og sett den framdrifta det ville ha resultert i. 

Gode Gud og Far! Du ser den naud mange av dine tenarar er i. Me strevar dag og natt utan at resultata står i forhold til innsatsen. Kan du vera så snill og overta? Me treng at du gjer det. Rettleid oss ved din Ande slik at me er i harmoni med deg i alt me gjer.  Eg ber i Jesu namn, amen!