Salme 119,120-123

  120 Kroppen skjelv av redsle for deg,

          eg fryktar dine lover.
          
    121 ע Eg har gjort det som er rett og rettferdig.
          Overlat meg ikkje til dei som vil undertrykkja meg!
          
    122 Gå god for din tenar så det går han vel.
          Lat ikkje dei frekke undertrykkja meg!
          
    123 Auga sloknar, eg ventar på di frelse
          og på ditt rettferdige ord.

Det er underleg at dei fromme i GT skjelv av redsle for Herren, medan me som er kristne i dag gjer alt me kan for å ufarleggjera han. Men det er me som tek feil. For det er veldig farleg å gå imot Gud, ikkje bry seg om hans bod, ikkje angra syndene sine og bed Gud om godt vær.  Alle som ikkje har overgjeve seg til Jesus, burde verkeleg skjelva av frykt for den evige straffa som ventar dei på den andre sida av døden, den som Jesus i Lukas 16 omtalar som ein eld. Det er den milde Jesus som talar slik, han som sjølv gjekk i elden for oss.

Salmisten fryktar Herrens lover, for dei rettar seg ikkje berre mot våre ytre gjerningar, men også mot motiva våre. Dersom me ikkje lyg og stel, så spør lovene: Er det fordi du elskar Gud og dine medmenneske at du ikkje lyg og stel, eller er det fordi du vil unngå straff. Dersom motiva er feil, har me på ingen måte halde ei einaste lov. Og det har me ikkje.  Difor er det for alle å berre skunda seg til Jesus for å bli berga frå Guds skremmand dom over synda.

v.121. Her er det Jesus som ber.  Han visste at han var rettferdig, og bad om ikkje å bli overlaten til undertrykkjarane. Men Gud vår Far kunne ikkje svara positivt på det. Han vart overgjeven til brutale romerske soldatar som torturerte og krossfesta han. Hadde Gud vår Far svart positivt på denne bøna, hadde ingen menneske blitt frelst. Gud var Far sa nei til sonen sin og ja til oss. 

v.122. Jesus vart overgjeven til romarane og til djevelen og hans åndehær. Men han kom til å sigra over dei alle, og det store er: Han sigra på våre vegne. Han overvann synda og døden, og han går god for alle som trur på han. Det treng du ikkje ein gong å be om. 

v.123. Ein dag skal auga ditt slokna, du går inn i døden. Der ventar di evige frelse, og når du står for Herrens domstol, skal du få høyra hans rettferdige ord, dei orda som frikjenner deg fullstendig og som opnar døra inn til evige glede hos Gud.