Salme 102,26-29

 Du grunnla jorda i gammal tid,

          himmelen er eit verk av dine hender.
          
    27 Dei skal gå til grunne, men du blir verande.
          Dei blir slitne ut som klede,
          du skifter dei ut, og dei er borte.
          
    28 Men du er den same,
          åra dine tek aldri slutt.
          
    29 Borna til tenarane dine skal slå seg til ro,
          deira ætt skal vera grunnfest for ditt andlet.

Vers 26: Salmisten ber til han som skapte himmel og jord, den Gud som varer frå slekt til slekt, han som styrer historia. Dei som ber til ein slik Gud har all mogeleg grunn til å forventa god handsaming. 

Vers 27: Universet er enormt. Men det blir stadig eldre og gradvis  utslite (noko som samsvarar med 2. termodynamiske lov), og det skal ein dag ta slutt og bytast ut med noko som er langt betre, det skal skapast ein ny himmel og ei ny jord.

Vers 28: For den Gud me trur på og elskar tek aldri slutt. Han er evig. Slik vil det vera med alle som trur på han også. Dei får evig liv. 

Vers 29: Borna til tenarane dine er alle som har kome til tru fordi nokre har forkynt eller vitna for dei om Jesus. Desse nye kristne skal slå seg til ro, dvs dei skal finna sin heim i Guds kyrkje på jorda, og dei skal sjølve reprodusera seg og få ei ætt som skal vera grunnfest for Guds andlet, dvs kristne som har lært seg å leva Gud nært og som elskar å la seg elska.