Salme 66 5-7

Vers 5 er ein invitasjon. Gud inviterer oss til å koma og sjå hans veldige gjerningar mellom menneska. Kor ser me desse? I Bibelen. 

vers 6: Der les me om korleis Gud førte Israel gjennom Raudehavet, metta dei med manna i ørkenen, gav dei vatn frå fjellet, korleis han førte dei sigersrike ut av strid, verna dei mot fiendar, tok vare på dei i diaspora, førte dei attende til fedrane sitt land, sende Sonen sin til dei som gjorde mektige teikn og under mellom dei før han døydde for deira synder og stod opp til deira rettferd. Der les me korleis han sende Anden til dei truande, utrusta dei til teneste og gjorde sitt herlege evangelium tilgjengeleg for alle menneske, også for oss her langt i nord. Difor glede me oss over han. Ja, det HAN, og ingen annan me gleder oss over. Ingen gjer oss så glade som vår frelses Gud og vår evige Far, og Jesus, vår evige rettferd og trufaste og nærverande ven. Me lovar og prisar han frå sola står opp til ho går ned, og i seine nattetimar om søvnen uteblir. 

vers 7 er ein proklamasjon: "Han herskar med velde til evig tid!" 
Det kan sjå ut til at Gud er avmektig i verda. Men det er slik åndeleg blinde menneske oppfattar det. Men me som er fødde på nytt grip Guds sanningar i tru og proklamerer, det er ikkje djevelen som regjerer, det er Gud, og Jesus sa før han reiste til himmelen: "EG har fått all makt i himmel og på jord." All makt. Den einaste plassen han har valt å ikkje utøva si allmakt er i mennesker som stenger liva sine for han. Desse opplever seg gjerne frie, frie frå Kristi herredøme, men dei er i djevelens makt og er reidskapar for hans planar. Ja, han verkar gjennom dei, og Paulus kallar han for "den ånd som er verksam i vantruas barn." 

vers 7. Men Gud held eit auga med det heile, han vaker over alt som skjer og når me som kristne audmjukar oss og bed, set han strenge grenser for djevelens aktivitetsområde. Då blir det ikkje lett for opprørarar å reisa seg. Når dei likevel gjer det i stor grad i dag, er det nok fordi Guds kyrkje har gløymt det faktum at liksom djevelen regjerer gjennom menneska sine synder, regjerer Gud gjennom kyrkja sine bøner, slik som me kan lesa om i Apostelgjerningane 12,1-19.