Vers 1-3 rekapitulera landnåmstida i Israel. Salmisten framhevar at israelittane ikkje hadde sigra i si eiga kraft, men det var Guds høgre hand, og lyset frå hans andlet som hadde drive folkeslaga ut og rydda rom og plass for Israels folk. Dette gjorde han først og fremsts fordi han elska dei.
Me kan streva og bala i vår teneste for Gud, men til ingen nytte dersom ikkje Gud legg sin kapasitet og kraft inn i vår gjerning. Og det vil han gjera når me ber han fordi han elskar oss.
vers 4-8: Gud er konge og forordnar frelse og siger for Jakob. Det gjer han også for oss. Han sender vekking og sigrar i folks liv ved Den heilage ande.
I Herrens namn trakka israelittane fiendane under fot. I Jesu namn gjer me det same. Våre fiendar er ikkje av kjøt og blod, men demoniske makter for trenger på oss frå alle kantar for å øydeleggja kropp, sjel og ånd, og alt i liva våre som er av Gud. Me trakkar dei ned i Jesu nam!
Me stolar ikkje på alle hjelpemiddel denne verda kan by oss, berre på Gud i himmelen. Det er HAN og berre han som frelser oss frå våre fiendar som hatar oss. Difor frydar me oss i han dagen lang, og prisar alltid hans mektige namn. I møte med namnet Jesus må alt vondt vika.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar