Salme 119,111-114

  Dine lovbod er min eigedom for alltid,

          dei gleder mitt hjarte.
          
    112 Eg bøyer hjartet mot dine forskrifter
          for alltid, til evig tid.
          
    113 ס Eg hatar dei som har eit delt hjarte,
          men eg elskar di lov.
          
    114 Du er mitt vern og mitt skjold,
          eg ventar på ditt ord.

v.111. Salmisten har teke imot Guds ord, og då er dette ordet blitt hans eigedom, både lova og evangeliet. Han gler seg over Guds lover. Det gjer han fordi dei er eit uttrykk for Guds rettferd og godleik, og slike verdiar er lette å gleda seg over for Guds barn. 

v.112
Salmisten bøyer hjarta sitt til Guds forskrifter. Ser me dette verset i lys av vers 113 ser me at det handlar om ikkje å leva dobbeltliv, om ikkje å rosa Guds lover offentleg, men leva i konflikt med dei på privaten.  Me har sett mange kristne leiarar i det siste som har forkynt ein annan standard for andre enn den dei har praktisert i sine eigne liv. Salmisten vil for all del ikkje vera ein av desse. 

v114 er ei vakker og sterk kristen vedkjenning, ei tilbeding, ein lovsong. Og prøv no å seia desse orda høgt til Herren, du også: "Du er mitt vern og mitt skjold", og sei det ofte. Etter kvart vil du tru det i djupet av hjarta ditt, og det vil vera så godt for deg, så styrkande. Og dessutan: I denne tida me lever i no, når folk skjelv meir og meir for det dei ser kan koma over oss,  har me verkeleg bruk for Herren som vern og skjold. Det er no tid for alle å overgje liva sine til Gud og søka tilflukt hos han med heile seg og med alle sine. 

Salmisten ventar på Herrens ord, seier han. Dette handlar neppe om Bibelen, men om leiing i ei eller annan sak han stod oppi. For Gud talar gjerne til oss direkte når me treng leiing. Det kan du rekna med.