Salme 84:2-5

Til korleiaren. Etter Gittit. Av Korah-songarane. Ein salme.
          
     2 Kor elskelege dine bustader er,
           Herre Sebaot!
          
     3 Eg lengta, ja, tærtest bort av lengsel
          etter Herrens føregardar.
          No jublar hjarte og kropp mot den levande Gud.
          
     4 Sporven har funne ein heim,
          svala har fått seg eit reir
          der ho kan leggja sine ungar,
          ved dine altar, Herre Sebaot,
          min konge og min Gud.
          
     5 Sæle er dei som bur i ditt hus,          dei skal alltid lova deg.

Vers 3 kunne godt vore skrive av ein kristen i ei tid med corona. Kyrkjene står tomme, og dei truande er spreidde, og nokre av oss lengtar etter å kunna koma saman for lovsynga Gud i lag, be saman og dela Guds ord og Herrens nattverd. 

Denne salmisten elskar Guds hus, og Guds hus her er naturlegvis templet i Jerusalem, men sjølvsagt enno meir dei som samla seg der. Johannes skriv at kjenneteiknet på ein sann kristen er at han/ho elskar sine kristne søsken, og elskar du folk, elskar du å vera saman med dei. Det er eit dårleg teikn når kristne klarar seg utan fellesskap.

v. 4. Fuglar lagar reir. Dei må ha ein heim for sine små. Alle kristne må ha ein heim på jorda der dei kan leggja ungane sine. Alt liv reproduserer seg. Sanne kristne er i det minste opptekne av å vinna nye menneske for Kristus, og nye kristne må inn i kyrkjelyden for å bli bevart hos Gud og for å kunna veksa og utvikla seg normalt. Me legg dei ved Herrens alter, dvs. så nær til Gud som mogeleg.  

v.5 I Guds hus er Guds barn lukkelege. Det finaste dei veit er å lovsyngja Jesus saman med andre som elskar han. Himmelen er full av lovsong til Gud. Når me blir kristne kjem himmelen og lovsongen der inn i hjarto våre, og er han først der, kjem han fort ut frå lippene våre, og når me slår oss saman, kvar med vår røyst, blir det eit mektig kor som blir lytta til både i himmel og på jord. Me er skapte til å lova Gud. Det er vårt fremste kall og vår største glede. Om me må slutta med alt anna, så vil me halda fram med å lova Gud, rett og slett fordi me elskar han så høgt, og fordi me har forstått at det er rett, og at det er sjølve meininga me liva våre.