Salme 89,7-10

For kven i skyene er Herrens like,
          kven mellom gudesøner er som Herren,

          
     8 ein stor og skremmande Gud i rådet av dei heilage,
          meir verd å frykta enn alle som omgjev han?
          
     9 Kven er som du, Gud Herre Sebaot?
          Mektig er du, Herre, omgjeven av din truskap.
          
    10 Du herskar over det hovmodige havet,
          når bølgjene reiser seg, stiller du dei.

v. 7-8. Gud er skaparen. Alt anna som eksisterer er skapning. Gud har ingen parallell, det er ingen eller ingenting me kan samanlikna han med, difor blir han aldri eit forskningsobjekt. Han kan ikkje katalogiserast eller kategoriserast. Han er uutgrunneleg for oss menneske. Alle som vil fanga Gud innafor ein kategori, er dømt til å mislukkast. Gud skal ikkje forskast på av menneske, han skal fryktast. Kva er det å frykta Gud? Det er å ta han og hans ord på alvor. 

For sju år sidan var me og såg dei mektige Niagarafalla på grensa mellom Kanada og USA. Det var eit mektig syn, og me klarte ikkje ta augo våre bort, og me gjekk så nært som me kunne. I møte med Niagarafalla blir me veldig små og sårbare. Det var god grunn for oss å frykta denne overmektige naturen, men me følgde reglane, så det gjekk naturlegvis bra. Niagarafalla er store og redselsfulle, men for oss som ikkje utfordra dei på noko vis, vart dei berre eit imponerande og uforgløymeleg syn.

Kva er poenget? Du bør ikkje utfordra Gud ved å bryta reglane hans. Gud er så mykje, mykje større, sterkare og mektigare enn alle slike buldrande fossar, og det er han som bestemmer korleis me skal kunna nærma oss han og samstundes behalda livet, og han har gjeve oss eitt møtepunkt der me kan ha koma han heilt nær, og det er i Jesus Kristus. I Kristus møter Gud oss som med nåde. Utanfor Kristus er det ingen nåde, berre rettferdig dom. Alle som prøver å nærma seg Gud utan å ta imot Jesus, gjer ein grov feil. Det kan ikkje gå bra. Dei blir forblinda og kjem under domen. Ikkje berre for å ha brote Gud sine lover, men ved å avvisa hans frelsesveg. Me syner at me fryktar Gud, dvs. tek Gud på alvor, når me innrømmer syndene våre, underordnar oss lovene hans og trur på Sonen hans, Jesus Kristus. Då blir me møtt av Guds truskap. Han har lova å ta imot alle som tek imot Sonen hans, og det er ein lovnad han tek på ramma alvor, han som er omgjeven av truskap. 

Niagarafalla er mektige. Havsens bølgjer likeeins. Men Gud er større. Han herskar over havet, les me i v. 10, og stiller bølgjene. 

Dette førere naturlegvis tankane våre til Genesaretsjøen i Galilea. Jesus og disiplane skulle over på den andre sida for å kvila. Så kom stormen på dei, og Jesus reiste seg i båten og stilla stormen med eit myndig ord.  I Kristus møter Gud oss med nåde, og når det no stormar i livet ditt, ven, så skal du kalla på Jesus og be han om å reisa seg og stilla uværet som er kome over deg.