Salme 89,3-6

 Eg seier: Miskunn blir bygd for evig,
          din truskap er grunnfest i himmelen.
          
     4 «Eg gjorde ei pakt med min utvalde,
          svor ein eid til David, min tenar:
          
     5 Eg grunnfester di ætt til evig tid;
          eg vil byggja di trone frå slekt til slekt.»
          
     6 Himmelen prisar dine under, Herre,
          forsamlinga av dei heilage prisar din truskap.

I vers 3 er det Israels forsamling, eller i vår kontekst, Kristi kyrkjelyd som talar, og då blir spørsmålet: Kan miskunn byggjast? Har ikkje Gud alltid vore miskunnsam? Er det ikkje hans vesen å forbarma seg over barna sine? Jo, det er det. Men Gud kunne ikkje syna miskunn mot menneska i den gamle pakta utan med tanke på at Jesus ein dag skulle koma å betala for syndene deira, og han kan syna miskunn mot oss som lever i den nye pakts tid fordi Jesus no har betalt for syndene våre. I og gjennom Jesus Kristus bygde Gud ei solid juridisk plattform for si miskunn. Alle som som no kjem til Han i Jesu namn, møter Guds miskunn og får tilgjeving for alle syndene sine og evig liv.  Dette er Guds evangelium, godt nytt frå Gud. 
Så lærer me her dette fantastiske at "Guds truskap er grunnfest i himmelen." 
I himmelen bestemte Gud at han i Abraham ville velja seg ut eit eigedomsfolk, og slik vart det. I himmelen bestemte han at dette folket skulle friast ut frå slaveri og fangenskap i Egypt, og slik vart det. I himmelen bestemte han at dei skulle få eit land som dei skulle få til eige for all æva, og slik har det vorte. I himmelen bestemte han at han sjølv ville bli eit menneske gjennom Sonen sin for å sona alle menneske sine synder og lovbrot, og det gjorde han. I himmelen har han bestemt at alle som trur og blir døypt, skal bli frelst, og min ven: Det er ingen grunn for nokon av oss til å tru at det ikkje skjer. Gud er trufast, og det han har bestemt i himmelen er det han har gjeve lovnad om i sitt ord, og det står fast, også for deg og meg. Er du eit døypt menneske som trur, så er du frelst. Det står fast i himmelen, i Guds eige trufaste og miskunnsame hjarta. 

v.4. I 2. Samuels bok kap 7 les me om Guds pakt med David gjennom profeten Natan. Herren sa han ville byggja David eit hus. Og det skjedde då Jesus kom inn på historiens arena. Han, som var Kongen over kongane og Herren over herrane på jorda, etablerte eit evige rike då han døydde og stod opp for oss. Davids hus er Herrens hus, og døra er sett på vidt gap slik at alle som vil kan koma inn og bli barn av Gud. 

v.5 Her er det Gud som talar til sin utvalde, dvs til Jesus. Gjennom forkynninga av evangeliet blir hans herredøme etablert i nasjon etter nasjon, i folk etter folk og i slekt etter slekt, og hans trune blir etablert i alle menneske som tek imot han som den Gud og frelsar han er. 

v.6. Og dette underfulle blir så enormt stort for alle som erfarer det at dei lovar og prisar kong Jesus dag og natt, åleine og saman med andre, så ofte som dei kan. Lovsongen blir alle frelstes naturlege uttrykk livet gjennom, og dei elskar kyrkjelyden sin, og dei elskar å koma saman for å uttrykkja kjærleiken sin til Herren gjennom lovsong og tilbeding.